Waar kun je nog een meerdaagse treinreis maken zonder het land te verlaten? Het antwoord is Canada! Reis een keer van oost naar west – of omgekeerd – met de iconische Canadian en ervaar hoe het geweest moet zijn om in het midden van de vorige eeuw dwars door de indrukwekkende Rocky Mountains en het achterliggende prairielandschap te reizen. GoCanada geeft je een goed beeld van het wel en wee tijdens deze bijzondere Canadese treinreis.
Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik gek ben op treinreizen, maar al ruim voor vertrek sta ik te popelen om aan boord te gaan van The Canadian. Deze iconische trein, die het oosten van Canada met het westen verbindt, reed op 24 april 1955 voor het eerst van Toronto naar Vancouver. Onze reis begint bij het prachtige Pacific Central Station in Vancouver: een mooi oud treinstation gebouwd in 1917 met een indrukwekkende hal met hoge plafonds. Net als in de film.
Modeltreintjes
We checken onze koffers in, net alsof we reizen per vliegtuig, en kunnen onze handbagage bij ons houden. Aan boord van The Canadian zijn er verschillende klasses: Economy, Sleeper Plus en Prestige (zie kader). Mijn reisgenoot en ik reizen in Sleeper Plus en melden ons bij de balie waar we mogen aangeven in welke shift we het diner willen gebruiken. Vervolgens mogen we de lounge in, waar we koffie, thee en lekkere koekjes mogen pakken. We nemen plaats aan een tafeltje op het perron en zien de bedrijvigheid van het bevoorraden van de trein en de bagage die in de bagagerijtuigen wordt geplaatst. Al snel raken we in gesprek met medereizigers, waar blijkt dat verschillende mannen modeltreintjes sparen, net zoals mijn man. Ook blijken de meesten al vaker met The Canadian gereisd te hebben en horen we al wat van hun ervaringen.
Enorm lange trein
Onze trein is zo lang, dat hij op het station wordt gesplitst over twee perrons. Bij vertrek wordt er weer één trein van gemaakt. Op een gegeven moment gaat het hek open en wandelen we langs de trein op zoek naar onze wagon. Daar aangekomen worden we hartelijk welkom geheten door onze conciërge. Er is één conciërge per twee rijtuigen en één per Prestige Class-rijtuig. We maken het onszelf gemakkelijk in onze hut. De hutten in Sleeper Plus hebben twee verschuifbare stoelen, die ’s avonds opgeklapt worden en dan verschijnt er een stapelbed. Tevens beschikt de hut over een eigen wastafel en toilet, en is er een centrale douche in elk rijtuig. Handdoeken tref je aan in je eigen hut en extra kun je altijd vragen aan de conciërge. Kort na vertrek stelt onze conciërge zich aan ons voor en krijgt het hele rijtuig uitleg over de gang van zaken, hoe de nooduitgang werkt en hoe je aan kunt geven dat je bed uit- of ingeklapt mag worden.
Het leven aan boord
Met de andere passagiers uit Sleeper Plus worden we uitgenodigd voor een glaasje champagne als welkomstdrankje in het panoramarijtuig. Er zijn verschillende van deze ‘wagons met uitzicht’, die elk gekoppeld zijn aan een rijtuig voor algemeen gebruik. Zo liggen er kranten en tijdschriften, kun je een spelletje spelen en is er overdag fruit of koffie voor een opkikker. In het begin is het panoramarijtuig de populairste wagon, maar gaandeweg is de bezetting beter gespreid. Een medewerker van het restauratierijtuig loopt tijdig door de trein om aan te kondigen dat het tijd is voor een bepaalde shift om aan tafel te gaan. De vierpersoonstafels zijn mooi gedekt met linnen tafelkleden en glimmend bestek. Je voelt de grandeur van het reizen in vervlogen tijden. Je deelt de tafel elke keer met andere reizigers en zo ontstaan leuke gesprekken. We ontmoeten veel Canadezen en Amerikanen, en een verdwaalde mede-Europeaan.
Overheerlijk
Het diner bestaat uit drie gangen: een voorgerecht, keuze uit verschillende hoofdgerechten en tot slot keuze uit twee overheerlijke taarten, die dagelijks wisselen. Vooral de chocoladetaart is om je vingers bij af te likken, maar ook de andere taarten zijn heerlijk – houd dus wat ruimte over voor deze treintaartjes! Afsluitend is er koffie en thee. De menu’s wisselen dagelijks en worden zo veel mogelijk afgestemd op de streek die we doorkruisen. Zo genieten we van een overheerlijke tournedos, cajun zalm en eend; allemaal even lekker. Een wijntje of biertje is tegen betaling bij te bestellen. Elke avond geef je aan in welke shift je de volgende dag wil lunchen en dineren. Meestal zijn er twee shifts en soms zelfs drie, afhankelijk van de drukte aan boord.
Sleepy time
De eerste nacht slapen we nog wat onrustig en worden we regelmatig wakker van de geluiden van de trein. We staan lekker vroeg op en het blijkt al gezellig druk met medereizigers. De steward vertelt ons dat dit alleen de eerste ochtend het geval is. Daarna raken mensen gewend aan het ritme van de trein en komen ze meer gespreid ontbijten. Dit blijkt inderdaad te kloppen, want de rest van de nachten slapen we prima en is er meteen plaats als we willen ontbijten. Ook bij het ontbijt zijn er dagelijks wisselende keuzes uit omelet, pannenkoeken, muffins, eieren en vegetarische opties. Ook allemaal weer even lekker klaargemaakt en een goed begin van de dag!
Eerste stop: bergdorp Jasper
Maandag vertrekken we eind van de middag uit Vancouver en rijden we de Fraser Valley in. ’s Ochtends zien we de Rocky Mountains in de verte opdoemen en dan duurt het niet lang totdat onze eerste stop nadert: het bekende bergdorp Jasper. Hier hebben we 1,5 uur om de benen te strekken en het dorp te verkennen. We kennen het gezellige dorp goed en het is leuk hier weer even te zijn. Het stationnetje ligt tegen het centrum aan, dus je loopt zo naar de winkeltjes en lunchrooms. Ondertussen worden de ramen van de panoramarijtuigen met een hoogwerker schoongemaakt en wordt afscheid genomen van een van de drie locomotieven. Dit derde trekpaard was nodig om ons over de bergen te krijgen, maar is op de prairie niet meer nodig. Bij terugkomst laat je je treinkaartje zien en mag je weer aan boord.
Triplets
Na vertrek uit Jasper volgt onze eerste lunch aan boord. Ook hier worden drie gangen geserveerd met de soep van de dag of een sapje als voorafje, een lekker hoofdgerecht – vaak geserveerd op of met brood, een bagel of een wrap – en taart of ijs als het onvermijdelijke toetje. Langzaam laten we de Rocky Mountains achter ons en rijden we de prairie in. Ook dit uitzicht is adembenemend. Goed om te weten is dat de spoorlijnen worden geëxploiteerd door de eigenaar van vrachttreinen en deze hebben daarom altijd voorrang. Het gebeurt dus regelmatig dat we letterlijk op een zijspoor worden geplaatst en pas weer verder kunnen nadat er een trein is gepasseerd. Onderweg komen we ook de beroemde ‘triplets’ (drieling) tegen: drie enorme vrachttreinen, die met korte tussenpozen achter elkaar door het land rijden. ’s Avonds laat arriveren we met enige vertraging in Edmonton. Daar ligt het station echter te ver van het centrum voor een stadsbezoek en stellen we ons tevreden met de verlichte skyline. Dat levert ook een mooi plaatje op. Ondanks de korte stop is er voldoende tijd om langs de één kilometer lange trein te lopen. Zo komen we wel aan onze stappen.
Prairiesteden Saskatoon en Winnipeg
De stop in Saskatoon de volgende ochtend is zo vroeg, dat we besluiten dat we nog even lekker in bed kunnen blijven liggen. Bijna alle middagen is er iets te doen in het panoramarijtuig van de trein. Zo is er vandaag een wijnproeverij, maar er worden daarnaast lezingen gegeven over een gebied of de natuur. In ons geval was er ook een cartoonist aan boord en lieten verschillende mensen zich vastleggen voor een grappig bedoeld portret.
Na het diner komen we aan in Winnipeg, waar we helaas afscheid moeten nemen van de bijzonder vriendelijke bemanning, die altijd in was voor een grapje of leuk gesprekje. Ze gaan hier allemaal van boord om een paar dagen later weer op de trein naar Vancouver te stappen. Vanwege deze bemanningswissel en de uitgebreide bevoorrading hebben we een paar uur de tijd. Rond 21:00 uur is er echter niet veel te beleven in Winnipeg, dus besluiten we een korte wandeling te maken voor wat frisse lucht en de nodige beweging. Het bronzen beeld van Winnie de Poeh – die is vernoemd naar een zwarte beer uit Winnipeg – staat in de Zoo, dus komen we helaas niet tegen. In de grote stationshal maken we even gebruik van gratis wifi om te communiceren met het thuisfront en onze ervaringen te delen op social media.
Bijzonderheden
Het iconische achterste rijtuig heeft een ronde achterkant waar je het spoor achter je ziet verdwijnen. Dit rijtuig is het grootste deel van de tijd exclusief voorbehouden aan de passagiers die in Prestige Class reizen, maar elke dag na 18:00 uur mogen ook de Sleeper Plus-passagiers in dit rijtuig komen. Zitten doe je in luxe leren banken en er is ook een panoramarijtuig. Nippend aan een cocktail besluiten we dat dit de nostalgie van het vroegere treinreizen wel het beste benadert.
Wat ons verder opvalt is de variatie in landschap. De prairie is minder eentonig dan verwacht en veel meren en bossen worden afgewisseld door dorpjes en boerderijen. Ook zien we dat boeren kleine vliegtuigjes gebruiken om hun weilanden te besproeien. Daarnaast worden we via het omroepsysteem van allerlei zaken op de hoogte gehouden, zoals dat we onze ‘zustertrein’ passeren die uit Toronto is vertrokken met eindbestemming Vancouver. Tijdens een van de diners zien we een eland grazen en roepen dit enthousiast door de wagon. Even later wordt dit bericht omgeroepen door de hele trein; leuk om te merken dat de bemanning een eland speciaal genoeg vindt om dit te delen met de rest van de trein! En nog leuker dat wij hem als eerste zagen.
Alweer de laatste dag
Inmiddels zijn we in Ontario aangekomen en stopt de trein iets vaker, simpelweg omdat er meer dorpen zijn. Dit zijn overigens meestal korte stops in gehuchten met namen als Hornepayne, Parry Sound en Washago. Daar is geen tijd om rond te lopen, maar we genieten van de bedrijvigheid op deze stations.
De laatste ochtend kunnen we uitslapen, want het ontbijt wordt vervangen door een brunch. Van een aardige dame die haar hele leven al veel in de trein heeft gereisd – haar vader was machinist – krijg ik de tip om de kreeftenravioli te kiezen en dat blijkt een schot in de roos! In de verte zien we de skyline van Toronto opdoemen, waar we even na het middaguur arriveren. Ook hier staat weer zo’n indrukwekkend historisch station uit 1858: Union Station. We wachten even op onze koffers die op de bagageband komen, nemen afscheid van een paar hele leuke medereizigers en verlaten het station door de imposante hal. Op naar nieuwe avonturen, maar we hebben nu al heimwee naar het leven aan boord. Wat hebben we genoten van het treinreizen, het eten en de ontmoetingen! Voor eenieder die Canada wil doorkruisen, is dit de meest ontspannen en comfortabele manier. Een echte aanrader!
Tekst Vivian De Graaff-Terlingen
Praktische informatie
ROUTE
The Canadian rijdt van Toronto in Ontario naar Vancouver in British Columbia (of omgekeerd), 4.466 km dwars door Canada.
BEREIKBAARHEID
Pacific Central Station ligt in het centrum van Vancouver en heeft ook een groot busstation. Ook Union Station in Toronto ligt in het centrum. De beide stations zijn ook goed per taxi bereikbaar.
BESTE REISTIJD
The Canadian rijdt het hele jaar door, maar van mei t/m oktober ligt er geen (of weinig) sneeuw en is het uitzicht afwisselender. In oktober zijn de kleuren van de Indian Summer prachtig.
ACCOMMODATIES
Er zijn verschillende klasses beschikbaar: Economy, Sleeper Plus en Prestige. In Economy krijg je alleen een stoel en de mogelijkheid om wat snacks aan boord te kopen. De prijs hiervan is aantrekkelijk, maar niet comfortabel als je 5 dagen aan boord verblijft. De passagiers in Sleeper Plus en Prestige hebben een eigen hut, kunnen hun maaltijden gebruiken in een van de restauratiewagons en hebben toegang tot een eigen panoramarijtuig. Prestige is nog exclusiever dan Sleeper Plus: tweepersoonsbedden, een eigen douche, een aparte restauratiewagon, gratis alcoholische drankjes en toegang tot de achterste loungewagon met bar en uitzicht over het spoor achter de trein. Prestige heeft daarnaast een eigen lounge op de stations en passagiers mogen als eerste aan boord. Tip: een eigen hut met een echt bed aan boord kunnen we aanbevelen.
