Motorrijden en avontuur gaan moeilijk samen op onze vlakke wegen met strak georganiseerd verkeer. Zo anders is het in Zuid India, goed voor absolute wanorde, vol uitdagingen en verrassingen in een decor van theeplantages, mysterieuze tempels en oneindige vergezichten. En dat alles op een ronkende Royal Enfield Bullet, een overblijfsel van de Britse overheersing. Paul Duif maakte de tocht van z’n leven. Een fotoverslag.
Vandaag is het zo ver. De Enfields worden gestart en we gaan op pad. Het verkeer in het voormalige Madras is oorverdovend en chaotisch. Elke centimeter asfalt wordt er benut. Knalgele tuktuks laveren behendig tussen vrachtwagens door en fietsers, brommers, riksja’s schieten van links naar rechts en weer terug. Veel buitenspiegels van personenauto’s ontbreken. Die zijn er waarschijnlijk direct vanuit de fabriek al afgereden. Zonder zich iets aan te trekken van het oorverdovend kabaal van permanent ingedrukte claxons, liggen koeien stoïcijns midden op de weg te herkauwen. In de smalle straatjes langs de kust doen vrouwen de was in eenvoudige plastic teilen. In bouwvallige stalletjes kan een keuze gemaakt worden uit groente, fruit en specerijen. Aan de overkant van de straat straat wordt vers gevangen vis behendig schoongemaakt. Op dit soort plekken voel je nog dat Chennai van oorsprong geen stad is maar een samensmelting van vele vissersdorpjes.
Rijden door Tamil Nadu
Wanneer je op de motor door de deelstaat Tamil Nadu rijdt, geniet je allereerst van mooie asfaltwegen door rijstvelden en palmenbossen en verbaas je je vervolgens over de enorme hoeveelheid tempels. Je ontkomt er bijna niet aan, waar je ook kijkt. Verbijsterend zijn de vier Gopura’s (poortgebouwen) van de Minakshi Sundareshvaratempel. Deze meer dan vijftig meter hoge torens zijn van boven tot onder bedekt met bontgekleurde beelden van goden, mythische dieren en monsters. Indrukwekkend is de in 1010 voltooide granieten Brihadischvaratempel. Ook deze tempel is bedekt met beelden waarvan sommigen toch wel op zeer gedetailleerde wijze de voortplanting uitbeelden. Gids Ajeesh ziet me kijken, glimlacht en zegt: “Geloven is leven en zonder voortplanting is er geen leven”. De mooiste tempel vond ik toch wel de Pancha Ratha’s. Een klein, zevende eeuws complex van tempels die uit één brok graniet zijn gehouwen.
Mudumalai Tiger Reserve
In het grensgebied van Tamil Nadu en Kerale worden we tegengehouden door de slagboom van het Mudumalai Tiger reserve. De vriendelijk glimlachende rangers, een stuk of elf en ieder druk met zijn eigen taak, gebaren ons toch vooral naar binnen te komen. “Of we verder kunnen op de motor”, luidt onze vraag. Er wordt gewezen naar een hutje aan de overkant van de weg. Onder het toeziend oog van een paar apen wisselen een handvol Rupees van eigenaar en worden er heel veel stempels gezet. Tien meter verderop worden de stempels weer gecontroleerd, de slagboom opengedaan en met luid kabaal begeven mens en motor zich in het leefgebied van de Indiase olifant en Bengaalse tijger. Een bord waarschuwt nog: No parking, No Photo’s, No Picnic. Bocht na bocht slingeren we door het reserve. Wanneer op het asfalt van de weg de eerste hoop verse olifantenpoep wordt ontdekt, verstomt het gelach. Nonchalant haalt onze gids de schouders op. “Ongeveer vijf minuten oud”, zegt hij glimlachend en rijdt verder. Olifanten zo dichtbij? Waarom dan ook geen tijgers, zo wordt geredeneerd.
Verfrissende regenbui
De droge savanne gaat over in jungle. Het stof wordt weggespoeld door een verfrissende regenbui. Tijd om te schuilen en te lunchen. Verzadigd van een heerlijke warme maaltijd trappen we loom de Enfield aan. Of het door de lunch komt, geen idee, maar ergens hebben we een afslag gemist. Misschien wel twee. De meegebrachte kaarten blijken verre van volledig en de gps is, zo ervaren wij, onbetrouwbaar. Ook de bewegwijzering is niet aan ons besteed. De pijlen begrijpen we, het ‘waar naartoe’ niet. En nu zijn we dus hopeloos verdwaald. Het ingeslagen bospad brengt ons van de ene glooiende heuveltop naar de andere. Door een landschap van palmen, bamboe, kabbelende riviertjes, romantische watervallen en strak aangelegde theeplantages.
Overnachten
We overnachten tussen de theestruiken. Van een eenvoudige uit beton opgetrokken loods zijn zes kamers gemaakt die van binnen verrassend schoon en compleet zijn ingericht. Geen televisie natuurlijk, ook geen mobiel bereik maar wel een schoon bed, warme douche en; dikke dekens. Het avondeten wordt bereid door de vrouw des huizes en weer eten we meer dan dat we honger hebben. Het is ook zo lekker. Als de laatste zonnestralen achter de bergtoppen verdwijnen koelt het zeer snel af. De eerder sceptisch bekeken dikke dekens blijken geen overbodige luxe te zijn. Zwijgend staar ik in de vlammen van het net aangestoken houtvuur en probeer te bevatten wat ik de afgelopen weken allemaal gezien en meegemaakt heb.
Voor meer info over deze motorreis door Zuid-India of andere avontuurlijke motorreizen kijk je op www.travel2explore.com
Heb je geen motorrijbewijs maar de reis zoals beschreven in het artikel spreekt je wel aan? Travel 2 Explore voert deze reis op aanvraag ook uit met jeeps in plaats van op de motor.
Over Royal Enfield
De Royal Enfield Factory ging na zo’n 70 jaar, net als vele anderen, ten onder aan de expansiedrift van goedkoop geproduceerde Japanse motoren. Door toedoen van een eerder gesloten deal was men in staat om de naam Enfield in India te handhaven en de productie van onder andere de legendarische Enfield Bullet voort te zetten. Tot op de dag van vandaag rollen er nieuwe Royal Enfields uit de Indiase fabriek in Chennai, hoofdstad van de deelstaat Tamil Nadu
