Vanuit het toeristenstadje San Pedro de Atacama in het uiterste noorden van Chili rijden we in alle vroegte in een uur tijd naar de grens met Bolivia. Dit punt heet Hito Cajon. Het ligt 41 kilometer van San Pedro op een hoogte van 4300 meter. Naar het noorden toe ligt de majestueuze vulkaan Licancabur, 5,916 meter hoog. Uiteraard moeten we hier wachten, samen met enkele andere reizigers. De grensposten zijn nog gesloten. Het is bitterkoud hier: min tien graden met een ijzige wind. Als uiteindelijk de hokjes en gebouwtjes opengaan, moeten we wel vijf keer hetzelfde formulier met allerlei (dezelfde) vragen invullen. Nas een uurtje rijden we dan echt het Eduardo Abaroa National Park binnen.
Het is het allemaal meer dan waard. We bezoeken Laguna Verde (groen meer), de Dali Desert (die zo heet omdat het landschap lijkt op de surrealistische landschappen die de Spaanse kunstschilder Dali schilderde), de Termas de Polques (hot springs), de "Sol de Manana" geiser, Laguna Colorada (rood) met de sodium sulfaat eilanden in het noordoosten en zuidoosten. We bevinden ons op 4250 meter. Het ademen gaat moeilijk maar verder hebben we nergens last van. Het is wel van belang je stappen rustig te zetten, en op die manier is het niet zo heel moeilijk om stukken te wandelen. Rustig aan is hier het devies. En rustig word je hier vanzelf wel.
Het wordt een geweldige dag. De schoonheid van de natuur om ons heen is eigenlijk bijna niet met een pen te beschrijven. Iedereen zal het er over eens zijn dat dit buitenaardse landschap tot een van de mooiste ter aarde gerekend mag worden. Het is stil, oorverdovend stil. We zijn alleen met de wind. We wandelen en fotograferen, we staan stil, kijken rond en verbazen ons.
Reacties