Natuurlijk reis je naar het zuidwesten van Amerika voor de Grand Canyon. Maar schoonheid zit ‘m niet alleen in deze onontkoombare trekpleister. Antelope Canyon in Utah is misschien niet zo bekend, maar overstijgt zeker alle verwachtingen van elke amateur-speleoloog. Er staat een klein indiaans bendelid op ons te wachten, tenminste daar lijkt onze gids op. Hij deelt ons mee dat de groep niet vertrekt tot een tienkoppige Duitse familie heeft afgerekend. Gekleed in een Tupac Shakur-T-shirt en laaghangende broek met opgerolde pijpen, neemt de jonge Navajo ons peinzend in zich op: eens kijken wie er vandaag onder de grond zal ‘breken’. Ik gok zelf op een van de zenuwachtig lachende Duitsers, die toerisme tot fashion statement hebben gemaakt: cowboyhoeden op en laarzen aan en allemaal voorzien van een digitale camera. Maar zelf ben ik ook niet helemaal gerust als onze gids ons dan uiteindelijk onder de grond leidt. ‘In augustus 1997 kwamen hier elf mensen om toen een flash flood de canyon in enkele seconden onder water zette’, zegt hij ernstig. We besluiten unaniem de wolkeloze lucht boven ons in de gaten te houden en volledig op de gids te vertrouwen.
Saai en schitterend
Utah staat bekend om twee dingen: mormonen en grillige rotsformaties omringd door uitgestrekte bossen. De mormonen hebben vooral gezorgd voor veel regels, zoals rookverboden per afstand. Het neemt niet weg dat het gros van de inwoners hartstikke vriendelijk is, maar enerverend is het sociale leven hier niet te noemen. Saaie, three horse towns herbergen behalve een mall alleen wat kleurloze motels en uitgestorven diners. Om acht uur gaat hier het licht uit, zo lijkt het. Je moet wat, met meerdere echtgenotes tegelijkertijd. Maar de natuur maakt alles goed. Utah is eenvoudig spectaculair. The Beehive State herbergt een schat aan national en state parks, zoals Zion, Arches en Bryce. Over het algemeen ziet het landschap eruit alsof iemand miljoenen jaren geleden aan de toplaag van de aarde rukte en verder aan zijn lot heeft overgelaten. Een lot dat leidde tot enorm verweerd gesteente, dat te pas en te onpas aan de horizon opduikt. Geologen die hier komen, gaan nooit meer weg: aardlagen vanaf het begin der tijden liggen hier langs de snelweg gewoon voor het oprapen. Wij begeven ons over een moment onder die aardlagen, diep onder de grond.
Slot canyons
In het uiterste zuiden van Utah ligt Antelope Canyon. Dit gebergte bestaat uit twee slot canyons aan Highway 98 richting Lake Powell: een man made oase in het voor de rest vrij oninteressante woestijngebied. Slot canyons zijn scheuren in de zachte zandsteengrond, die door wind- en watererosie zijn uitgehold tot van bovenaf bijna onzichtbare groeven. Vanbinnen ontstaan door water en wind prachtige natuurlijke steensculpturen, die door de ongewone lichtval van de zon door de spleet aan het oppervlak extra goed uitkomen. In Utah stikt het van dit soort juweeltjes, maar geen enkele slot canyon krijgt zoveel bezoek als Antelope Canyon. Midden in het LeChee Navajo-gebied, vlakbij Page in Arizona, liggen Upper en Lower Antelope. Alleen al gezien de toegangsprijs is het geboden spektakel op zijn minst uniek te noemen: met maar liefst negentien dollar dendert Antelope zelfs een dagkaart voor de Grand Canyon voorbij. Zes dollar hiervan is voor een zogenaamde Navajo-permit, die recht geeft op het kopen van een toegangskaartje voor een van de twee gedeeltes: tien dollar voor Upper en dertienvijftig voor Lower Antelope. De twee mijl tussen Upper en Lower moet je overigens verplicht afleggen in een jeep, wat de uitbaters van Upper Antelope al veel geld heeft opgeleverd. Fotografen schijnen de exacte locatie van dit natuurwonder trouwens angstvallig verborgen te houden; de ter plekke geschoten plaatjes zijn een hit op elke verjaardag. Gelokt door reisgidsen en enthousiaste verhalen, staan ook wij hier dan eindelijk. In de brandende zon, met tien Duitsers, drie Japanners en een Navajo ex-bendelid als gids. De tour kan beginnen, wat ons betreft.
Reacties