7 december 2025 - Aan de Caribische kust van Costa Rica heerst een ander tempo. Hier geen snelwegen of wolkenkrabbers, maar jungle die tot aan de zee reikt, kleurige huizen op palen en muziek die door houten luiken naar buiten zweeft. De oostelijke regio van het land voelt losser, tropischer, bijna alsof je in een ander land bent beland. Van de groene waterwegen van Tortuguero tot de luiaards in het opvangcentrum bij Cahuita, en van de Afro-Caribische geuren van kokosrijst tot de cacao-ceremonies bij de Bribri in Talamanca: dit is een reis waarin natuur, cultuur en levensstijl naadloos in elkaar overlopen.
Je reist hier anders. Met de boot over een kanaal vol kaaimannen. Per bus langs bananenplantages. Soms te voet, op een modderig junglepad met brulapen boven je hoofd. De bestemming is vaak geen plek, maar een gevoel – van verbondenheid met de omgeving, van het meedeinen op het ritme van het leven.
En toch stopt het daar niet. Want wie de oversteek naar de Pacifische zuidkust maakt, ontdekt in Uvita een plek die – ondanks de geografische afstand – hetzelfde ademende tempo heeft. Hier kijk je uit over een strand dat de vorm heeft van een walvisstaart, waar de jungle opnieuw het voortouw neemt en stilte even krachtig is als zang.
Jungledorp Tortuguero
Tortuguero is een plek die je niet zomaar bereikt. Er leiden geen wegen naartoe – alleen rivieren en smalle kanalen door een eindeloos tapijt van groen. De boottocht ernaartoe is al een avontuur op zich: langzaam glijd je het regenwoud binnen, tussen mangroves, rietkragen en het diepe gegons van cicaden. Het dorp zelf is klein, kleurrijk en rustig, met zandpaden in plaats van straten en houten huisjes op palen die zich schrap zetten tegen de tropische buien.
Het omliggende Tortuguero National Park is een van de meest biodiverse gebieden van Costa Rica. Hier leven kaaimannen, slingerapen, brulapen, toekans, felgekleurde kikkers en zelfs jaguars, al krijg je die laatste zelden te zien. De beste manier om het park te verkennen is in alle vroegte, in een kano. Terwijl de ochtendmist nog boven het water hangt, peddel je geruisloos tussen de oevers door. Een gids wijst je op schaduwen in het groen die plotseling veranderen in apenstaarten of de ogen van een rustende kaaiman. Je hoort meer dan je ziet – een gebrul hoog in de bomen, het geplons van een luiaard die uit een tak valt (ja, dat gebeurt echt), het gekrijs van papegaaien.
Tortuguero is vooral bekend vanwege de zeeschildpadden. Van juli tot oktober komen hier duizenden vrouwtjes aan land om eieren te leggen op het donkere strand. In het donker, onder begeleiding van een lokale gids, zie je hoe de dieren zich langzaam uit de oceaan trekken, kuilen graven en hun kostbare lading achterlaten. De ervaring is sereen en intens: een oermoment, waarin de afstand tussen mens en natuur even verdwijnt.
Sloth Sanctuary
Langs de weg tussen Cahuita en Limón ligt een plek waar alles nog nét een tandje trager gaat: het Sloth Sanctuary of Costa Rica. Wat begon als een toevallige reddingsactie van een lokale familie, groeide uit tot het eerste opvangcentrum ter wereld dat zich volledig toelegt op luiaards. Hier worden gewonde, verweesde en zieke dieren opgevangen, verzorgd en – waar mogelijk – weer vrijgelaten in het wild.
Lees het hele artikel in Costa Rica Magazine >>
Reacties