San Francisco heeft een haat-liefdeverhouding met een van zijn grootste toeristische attracties. Fisherman’s Wharf is een bont, ietwat uitgekauwd stukje horeca en neon aan de San Francisco Bay, waar restaurants en eetstalletjes hevig met elkaar concurreren om klanten. Sommige locals willen er niet dood gevonden worden, maar desondanks trekt deze historische en wereldberoemde plek jaarlijks miljoenen bezoekers van over de hele wereld.
Tegen de achtergrond van zachtjes wiegende vissersboten en de immense San Francisco Bay staat zomaar ineens een struik, vlak bij visrestaurant Joe’s Crab Shack aan Jefferson Street. Tenminste, een struik kun je de bij elkaar gebonden eucalyptustakken niet echt noemen. Waarom het maffe bosje daar verrijst, blijkt pas als je dichterbij komt en de takken plotseling ruisend uiteenwijken en het lachende gezicht van The San Francisco Bushman onthullen, tot grote schrik van de meeste argeloze voorbijgangers. The Bushman is het alias van David Johnson, een straatartiest met de makkelijkste schnabbel in de business: zitten, takken omhooghouden en mensen voor een paar dollar de stuipen op het lijf jagen. Welkom op Fisherman’s Wharf. The Bushman hoort bij San Francisco’s Fisherman’s Wharf als een plastic slabbetje bij de krab, die hier vers uit zee wordt geserveerd.
Chip in
Al sinds de laatste helft van de negentiende eeuw meren in alle vroegte talloze vissersboten aan met hun vangst van de dag. Heel vroeger – toen het hier nog Meigg’s Wharf heette - waren dat vooral Italiaanse immigranten, die in groene bootjes netten vol zeevruchten aan land brachten, vaak onder begeleiding van een uit volle borst zingende kapitein. Die Italiaanse invloed komt terug in de namen van vele eetgelegenheden hier, zoals Alioto’s en Castangola’s, twee van de oudste restaurants aan de Wharf. De meesten uit die tijd begonnen als sidewalk (viskraam) en werden groot door de bouw van de Golden Gate en Bay Bridge, en de toestroom van mensen die de waanzinnige groei van de haven van San Francisco met zich meebracht. Elk restaurant aan Fisherman’s Wharf heeft zijn eigen verhaal, met veelal dezelfde strekking: van viskraam tot gastronomisch wonder.
Naar verluidt, was Fishermen’s Grotto No9 het eerste restaurant aan de Wharf. Het werd in 1935 geopend door ene Mike Geraldi, die zich opwerkte van vissjouwer tot geliefd restaurateur bij zowel locals als bezoekers. Ook het plaatselijk overbekende Alioto’s Restaurant is er vanaf het begin bij, al was het van 1925 tot 1938 niet meer dan een veredelde sidewalk. Restaurant Cioppino’s tenslotte, ontleent zijn naam aan het oude gebruik, waarbij de overwegend Italiaanse en Portugese vissers een bijdrage aan een gezamenlijke stoofpot op de kade leverden: vis, krab, wat kruiden, tomaten of een fles wijn. De kok ging met een emmer langs de boten en schreeuwde luidkeels: ‘Chip in! Chip in!’, dat later verbasterd werd tot het Italiaans klinkende cioppino. Volgens de legende, natuurlijk.
Het hele artikel is te lezen in GoAmerika Magazien 2018. Bestellen kan hier >>
Hier ligt Fisherman's Wharf:
Tekst Martin Schäfer Beeld Shutterstock.com
Reacties