19 mei 2024 - Pang, pang, pang. Het lijken wel pistoolschoten. De Nederlandse gasten van de Lisu Lodge schrikken enigszins. Gelukkig worden ze snel op hun gemak gesteld door gids Sunny. 'Het is slechts een paar dagen tot het Chinese Nieuwjaar en de kinderen van het Lisu-bergvolk, dat naast de lodge woont, nemen met rotjes alvast een voorschot op het feest.' Sunny vertelt dat de dorpelingen veel jagen en dat het idee van geweerschoten dus eigenlijk niet zo’n gekke gedachte is.
De Lisu Lodge ligt in de bergen van Noord-Thailand. In de provincie Chiang Mai om precies te zijn. Om er te komen moet je zo’n twee uur rijden vanuit de stad Chiang Mai. Langs onder water gezette rijstvelden, primitieve huisjes en zacht glooiende heuvels. Op de waterlandjes ploegen tractoren onophoudelijk als waterfietsen door het drassige land. En de arbeiders met punthoedjes van stro staan tot de knieën in het water om de rijst te verbouwen.
Hoe verder je van Chang Mai en dichter bij de lodge komt, hoe exotischer en hoger de begroeiing wordt: palmbomen, varens, bamboe. Je proeft dat de jungle in aantocht is. Wanneer de Lisu Lodge wordt aangegeven, verlaat de bestuurder van de bus de geasfalteerde weg en rijdt hij een simpel landweggetje op. Daar is de jungle dan. De planten en bomen hangen boven de weg en zorgen dat passagiers pas na een paar minuten doorhebben dat ze ook ingesloten worden door bergen, als een soort verborgen vallei.
Asbak
Op het terrein van de Lisu Lodge heerst een heerlijke serene rust. De bladeren op het grote grasveld worden door de tuinman netjes naar de zijkant geharkt. De kinderen van de dorpelingen die voor de lodge werken, spelen tussen de vier bamboehouten bungalows op het grasveld. En een van de gastvrouwen zet in de houten bar koffie en thee. De gasten pakken hun spullen uit. Ze kijken hun ogen uit. De lodge, die uit zes kamers en een gemeenschappelijk gedeelte bestaat, past dankzij het bamboehout precies in de omgeving. De kamers zijn niet heel groot, maar hebben een groot tweepersoonsbed en elk een eigen badkamer. Het grote dak van de lodge hangt niet alleen boven de kamers, maar ook boven de gemeenschappelijke ruimte. Het verschil is alleen dat die geen muren hebben. Bezoekers kunnen dus heerlijk in de open lucht zitten, terwijl zon en eventuele regen geen kans hebben. In de gemeenschappelijke ruimte kunnen bezoekers ontspannen op een matje of een boek lezen aan de eettafel. Het uitzicht is dankzij het ontbreken van wanden weergaloos. De vallei straalt dankzij het felle zonlicht en al haar groene tropische planten bijna de lodge in.
Inmiddels hebben de gasten hun spullen uitgepakt. Of beter gezegd: ze hebben zich omgekleed. Er staat namelijk een fietstocht op het programma. Maar niet voordat de zojuist gezette kopjes koffie en thee zijn genuttigd. De mensen van de Lisu Lodge zijn uiterst gastvrij. De enkeling die bij zijn koffie een sigaretje rookt, hoeft niet te zoeken naar een asbak. Nog voordat de fik in de peuk gaat, zet een Lisu-vrouw een exemplaar op tafel.
Spirits
Gids Sunny vertelt ondertussen wat over de Lisu Lodge en het nabijgelegen dorpje. 'In 2001 is deze lodge geopend', zegt hij. 'De eigenaar werkt vooral met dorpelingen uit het naastgelegen dorp. Dit zodat de sfeer authentiek blijft. In het dorp leeft men nog volgens eeuwenoude tradities. Zo onthouden ze bijvoorbeeld niet op welke dag ze geboren zijn. Ze tellen aan de hand van de regenseizoenen wel de jaren.'
Sunny vertelt ook een verhaal over een Aka-stam, die in de buurt woont. Daar kennen ze weer net even andere rituelen. 'Die mensen geloven in spirits. In goede en kwade. Bij de geboorte van een tweeling geloven ze dat de kinderen het goed én het kwaad representeren. Ze weten alleen niet welke de kwade is. En dus vermoorden ze allebei de kinderen door as in hun mond en neus te stoppen. Tsja, het zijn eeuwenoude tradities. Zullen we maar gaan fietsen?'
Het hele artikel lees je in Meridian Travel Magazine (PREMIUM, alleen voor abonnees) >>
Tekst Lars van Soest
Reacties