20 juli 2024 - Terwijl we op weg zijn naar het Hoge Noorden zien we de groenblauwe watermassa’s van de Oostzee zachtjes deinen. Aangekomen in Helsinki, stappen we over op een binnenlandse vlucht naar Ivalo, een kleine plaats in Lapland die 300 km boven de poolcirkel ligt. Onder ons heerst de serene rust en vrede van uitgestrekte sneeuwlandschappen. We passeren een eindeloze opeenvolging van zilver oplichtende ijsvlaktes, meren en meertjes, dunbevolkte eilanden en miljoenen, zo niet miljarden dennenbomen en berkenbomen in één rechte lijn langs de 1340 km lange Finse grens met Rusland, die tevens het einde van de Europese Unie markeert. Maar we zijn niet op reis gegaan om ons bezig te houden met de toestand in de wereld. Ons doel is iets meer aan de weet te komen over de cultuur van het enige officieel erkende inheemse nomadenvolk van de Europese Unie: de Sami of Samen, van oudsher bekend als rendierherders, die vanuit het noorden van Lapland zijn uitgewaaierd over de meest noordelijke regionen van Noorwegen, Zweden en Rusland.
Culinaire verrassing
Ivalo Airport is van een aandoenlijke kleinschaligheid. Voor het handjevol sportief ogende avonturiers die net als wij naar Inari Village gaan, het hart van de Sami-cultuur in Finland, zou een busje klaarstaan. Onze koffers komen als laatste aan en als we de aankomsthal binnen lopen, staan we ineens moederziel alleen in de kou. Op het uitgestorven vliegveld is niemand meer te vinden die ons kan helpen, maar gelukkig krijgt de chauffeur in de gaten dat er twee mensen in zijn busje ontbreken. Hij rijdt weer terug en verlost ons uit onze netelige situatie. De andere passagiers moeten er gelukkig om lachen. In het Hoge Noorden heeft iedereen plotseling veel meer tijd.
Bij aankomst in het traditionele Hotel Kultahovi, dat in Sami-stijl gerund wordt door broer en zus Heikki en Kaisu, worden we door een aardige dame van het Inaei-Sariselkä Toeristenbureau getrakteerd op een diner in het bijbehorende Restaurant Anaar. In een sfeer van houtvuurtjes en sauna’s verwacht je nu niet direct een van de állerbeste restaurants van Finland. Maar al bij de eerste slok van het goddelijk lekkere aperitief dat we aangeboden krijgen, beseffen we dat hier, in dit simpel ingerichte restaurant met uitzicht op het riviertje de Juuta, culinair gesproken iets heel bijzonders aan de hand is.
Ons voorgerecht bestaat uit een glazen bol met dampende mist erin en een bakje met groene blaadjes er bovenop. Als de mist is weggetrokken, komt er Kamchatka crab tevoorschijn in een delicate witte saus. Dan volgt er witte vis uit het Inari Lake met een subtiel groen sausje. Het hoofdgerecht is een ovenschaaltje met boterzacht rendiervlees, omringd door elegant versierde bolletjes van verschillende soorten puree. Het dessert is een melange van bessen, mousse en ijs in verfijnde rozerode kleurschakeringen. Zo lekker heb ik nooit eerder gegeten, dus wat is het geheim? In Anaar wordt alleen maar gewerkt met zuiver biologische producten uit de directe omgeving, aangevuld met bessen, kruiden en paddenstoelen uit het bos. De gerechten stammen uit de authentieke Sami-keuken, maar daaraan wordt met veel smaak en fantasie een eigentijdse draai gegeven.
Lees het hele artikel in reismagazine De Mooiste Rondreizen (PREMIUM, alleen voor abonnees) >>
Door Wenneke Savenije
Reacties