Iedereen die graag in de culinaire hemel verblijft, weet zijn weg naar Frankrijk te vinden. Aan de Franse Atlantische kust, van La Baule tot Hendaye, is de Franse keuken op haar best en kent vele regionale specialiteiten zien. Nu de volgende reis wat langer op zich laat wachten, presenteren we je bij deze zes lokale specialiteiten die het Franse 'savoir vivre' bij je thuis brengen.
Waar het zout groeit
De zoutmoerassen van de middeleeuwse stad Guérande lijken op een mozaïek van meer dan 2.000 hectare. De geschiedenis gaat terug tot de IJzertijd, toen hier al witgoud werd gedolven. Door de werking van de natuur - de instroom van zeewater in de talrijke kanalen en bekkens, de zonnestralen en de invloed van de wind - ontstaat het beroemde zout. Deze wordt nauwgezet met de hand wordt geoogst. In de lokale keuken verfijnt het zout zowel zoete als hartige gerechten en is het ook het hoofdingrediënt van de zoute karamels. De geschiedenis van het zout wordt verteld in het Maison des Paludiers in Guérande en in het Musée des Marais Salants in Batz-sur-Mer. Het Terre de Sel in Guérande biedt de bezoekers een rondleiding langs het werk van de zoutwinners.
Het blikje van de Vendée
In Saint-Gilles-Croix-de-Vie is sinds de 17e eeuw een kleine vis van groot belang: de sardine is het symbool van de havenstad in de Vendée. Sinds het jaar 2000 draagt de vis, die tot de haringfamilie behoort, het Label Rouge-keurmerk, waarmee kwaliteitsvoedsel uit Frankrijk wordt geïdentificeerd. Als de sardine niet in de plaatselijke restaurants terechtkomt, wordt hij bewaard in olie bewaard in blikjes die door kunstenaars ontworpen zijn. Er loopt ook een sardientjespad door de stad: over een afstand van tweeënhalve kilometer leidt het de bezoekers naar 14 historische en culturele sardientjesactiviteiten. Als carpaccio, op de grill, in soep of als terrine - de sardine is er in vele soorten.
Royale bruiloft
Pineau des Charentes is de eerste Franse likeurwijn die haar oorsprong in 1945 wordt beschermd door het label Appellation d'Origine Contrôlée. De creatie ervan is het resultaat van een gewaagd huwelijk: vers druivensap in combinatie met cognac - zowel van dezelfde wijngaard als van hetzelfde oogstjaar - levert een likeurwijn op met een wit, rood of rosé gewaad, afhankelijk van de gebruikte druivensoort. De zogenaamde mutage maakt het mogelijk om de gisting van het most te stoppen en de smaak van de druiven te behouden. Het aroma dankt de Pineau aan de rijping in eikenhouten vaten gedurende ten minste twaalf maanden en die kan oplopen tot vijf of zelfs tien jaar. De jonge Pineau des Charentes - met een minder lange rijping - is een populair aperitief, wordt veelal gebruikt in cocktails en harmoniseert zeer goed met meloen en fruit. Deze oudere leeftijd gaat goed samen met bijvoorbeeld kaas of chocolade.
Sferisch geluk
Sinds het einde van de jaren zeventig produceert de familie Noyez een snoepje op een oude wijngaard in het dorp Blaignan - een dorp met 500 inwoners in het departement Gironde - dat nu wordt beschouwd als één van de specialiteiten van de Bordeaux-regio: Noisettines du Médoc. Deze zoete lekkernijen worden voornamelijk gemaakt van hoogwaardige hazelnoten en zijn gebaseerd op een recept uit 1649, dat van generatie op generatie is doorgegeven. Vandaag de dag is de productie van Noisettines du Médoc nog steeds met de hand, maar het recept en vooral de samenstelling van de siroop waarin de noten worden gebaad voordat ze worden gekarameliseerd om ze hun typische smaak te geven, blijft een familiegeheim.
Voeten in het zand
De bodem maakt het verschil bij de wijn, vooral in het departement Les Landes bij de Atlantische Oceaan. De druiven voor de biologische zandwijn die hier wordt geproduceerd, worden geteeld in de duinen direct aan de kust of in de nabijgelegen zandvlaktes. Met de wortels in een ondergrond van klei en schelpen produceren de wijnranken druiven voor witte, rosé- en rode landwijnen die worden gekenmerkt door een subtiel zoutgehalte. Het warme zand draagt bij aan een snellere rijping van de wijnstokken en de nabijheid van de Atlantische Oceaan aan een evenwichtig karakter. In Capbreton groeien de wijnstokken al meer dan 600 jaar - bijvoorbeeld op het landgoed Domaine de la Pointe - in een fragiel ecosysteem in de duinen op slechts enkele honderden meters van de oceaan.
Baskisch pikant
Ezpeletako biperra of Piment d'Espelette - wat klinkt als een magische spreuk - is één van de belangrijkste symbolen van Frans Baskenland. De rode, licht hete specerij wordt verkregen uit de vruchten van de Gorria (een soort chilipeper), heeft een subtiele smaak en verfijnt elke maaltijd. De specerij is veelzijdig en wordt gebruikt in poedervorm, als gelei of in gedroogde, dunne reepjes en meestal als vervanger van peper. Piment d'Espelette gaat heel goed met eieren, groenten en vis, maar laat ook zijn volle potentieel zien in desserts, bijvoorbeeld in combinatie met chocolade. In september siert het ook de witte gevels van de Baskische huizen. Opgehangen aan touwen worden de peulen gedroogd tot ze een donkerrode kleur krijgen. In tien gemeenten rond de stad Espelette zijn er ongeveer 200 producenen die zich aan deze Baskische specerij gewijd hebben. Piment d'Espelette is de enige Franse specerij waarvan de oorsprong wordt beschermd door het keurmerk Appellation d'Origine Protégée (AOP); dit betekent dat het product alleen hier mag worden geteeld.
Meer informatie over de Franse Atlantische kust vind je op atlantischekustfrankrijk.nl
Reacties