Echt vastgestelde grenzen heeft het niet; grofweg bestaat Patagonië uit het gebied ten zuiden van de Colorado-rivier in Zuid-Amerika. Dit deel van zowel Chili als Argentinië is weids, ruig en leeg. Niet voor gemakzuchtige reizigers, wel voor reizigers die ongebaande paden willen ontdekken.
Patagonië is heel geschikt om per auto of camper te bereizen. De afstanden die je af moet leggen zijn vaak groot en de wegen deels onverhard. Een fourwheeldrive is geen overbodige luxe. De natuur leent zich goed voor fotografiefanaten, wandelaars of vissers. Zo ook het schiereiland Valdés. Hier zien we de eerste guanaco’s (wilde lama’s), niet wetende dat we ze later op onze reis nog heel vaak zullen tegenkomen. Op de stranden van Valdés leven zeerobben en zeeolifanten die je van een afstand kunt zien. Een close encounter is te gevaarlijk. Tussen juni en november zwemmen er heel veel walvissen (zuidkapers) in de baai van dit schiereiland. Maak je een boottocht vanuit Puerto Pirámides - waar je ook je tent kunt opzetten op de camping - dan heb je in deze maanden grote kans om deze reusachtige beesten vlakbij je boot te zien.
Als we verder in zuidelijke richting over de Argentijnse pampa’s rijden, komen we langs een enorme pinguïnkolonie op Punta Tombo. Het landschap wordt steeds kaler en is dagenlang hetzelfde. Saai? Nee, het besef dat deze leegte nog bestaat, leegte waar de mens geen of weinig invloed op heeft, is overweldigend.
Het landschap is niet alleen maar eentonig. De versteende bomen van bosque petrificado vormen een aangename afwisseling. De fossielen hebben soms een diameter van anderhalve meter.
Tierra del Fuego
Inmiddels zijn we beland op Vuurland. Met de pont zijn we Straat Magellaan overgestoken. Het is een tocht van ongeveer twintig minuten en met een beetje geluk zwemmen de zwart-witte kortsnuitdolfijnen een stuk met je op. Vuurland is de meest zuidelijke provincie van Argentinië en Chili en de archipel is twee keer zo groot als Nederland. Vanaf de grens met Chili rijden we een stuk over de inmiddels bekende boomloze vlaktes. Langs de weg liggen grote estancias, ranches, waar grazende kuddes schapen omheen lopen. Deze estancias zijn soms complete dorpjes. Wol was hier vroeger de belangrijkste inkomstenbron. Tegenwoordig zijn sommige estancias verlaten en staan als spooksteden in het landschap, anderen zijn minder omvangrijk geworden of leven zowel van schapen als van toeristen. Dan begint langzaam het landschap te veranderen en er komen bergen in zicht. In Tolhuin, in het midden van Tierra del Fuego, kamperen we aan een bergmeer. Het water is glad als een spiegel, de lucht grijs.
We rijden door naar Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld. Gelegen aan het Beaglekanaal (waar de boten naar Antarctica vertrekken) en aan de voet van het Andesgebergte. De gemiddelde temperatuur is er 10 °C.
Vlakbij Ushuaia ligt het Nationaal Park Tierra del Fuego. Dit natuurgebied aan het Beaglekanaal heeft baaien, meertjes, rivieren en beboste en besneeuwde bergen. Het stikt er van de vogels: ganzen, ibissen, roofvogels en meeuwen. In dit park eindigt ook La Ruta Nacional 3, op ruim 3.000 kilometer van Buenos Aires. Het is er doordeweeks lekker rustig, in het weekeind blijken de Argentijnen graag te picknicken. Vuurtje aan en lekker barbecueën.
Torres del Paine
Er is maar één doorgaande weg over Vuurland, dus we rijden weer terug, naar het grensplaatsje San Sebastian. Hier passeren we de Chileense grens. Je paspoort wordt niet aan de slagboom gecontroleerd. Je parkeert de auto aan de kant van de weg, gaat een kantoor binnen, waar niet altijd gelijk iemand is, en je werkt een paar loketten af met een hoop geschrijf en gestempel. We rijden verder naar Torres del Paine. Dit wereldberoemde bergmassief rijst steil en grillig uit het omringende landschap omhoog. In het gelijknamige park kun je kamperen met uitzicht op de piek Cuernos del Paine. Wij zien hem maar af en toe; het weer is grijs en het waait hard. Gelukkig heeft de camping goede, warme douches.
De wind blijft ook de volgende dag onverminderd hard waaien als we de Salto Grande bezoeken; een grote waterval waar we moeten uitkijken dat we niet van de rand worden geblazen, in het grijsblauwe water onder ons. Gelukkig kun je meer doen in het park, zoals lange wandelingen maken, of, zoals met dit weer, met de camper de omgeving ontdekken.
Als we weer op het vasteland van Argentinië zijn, rijden we noordwaarts over Ruta 40, de Route 66 van Argentinië. Hij loopt van zuid naar noord en is over grote delen nog onverhard. We komen langs kleurrijke tafelbergen, de Grot van de Handen waar afdrukken van allemaal handen te zien zijn, en in de verte ligt het Fitz Roy-massief. Bij de stad El Calafate bezichtigen we de beroemde gletsjer Perito Moreno, voordat we weer de grens met Chili kruizen.
Rijden in Chili
Chili is een bijzonder land. Zo loopt er geen weg van noord naar zuid omdat de fjorden, gletsjers en ijsvelden het leggen hiervan onmogelijk maakt. Er is zelfs een groot gebied dat alleen vanuit Argentinië bereikbaar is, tussen de stad Puerto Montt en het Zuidelijke IJsveld, oftewel Campo de Hielo Sur.
De zuidelijke hoofdweg van Chili loopt door een zeer afwisselend landschap. Het eerste gedeelte wordt kenmerkt door smalle valleien, snelstromende rivieren en watervallen. Vervolgens rijden we door tropische bossen met varens, bamboe en reuzenbomen. Een enorm contrast met Argentinië. Langs het General Carrera-meer staan de lupine, brem, struikfuchsia’s en fire bush volop in bloei. Het laatste gedeelte van de onverharde Carretera Austral is uitgehakt uit de rotswand boven het meer. Stenig, bochtig en steil omhoog en omlaag waardoor de uitzichten soms onbegrensd zijn. De tocht in Chili is een mooi einde van onze reis door Patagonië.
Alhoewel het niet zo heel moeilijk is om je weg te vinden, blijft het reizen hier wel een groot avontuur. Het doet allemaal wel westers aan, maar in hun doen en laten zijn de Zuid-Amerikanen dat niet. Het tijdsbesef is anders en het is vaak minder efficiënt geregeld. Maar op reis heeft dat zeker zijn charme. Een reis door Argentinië en Chili is vale la pena, oftewel zeer de moeite waard.
Door caroline Bier
Hier ligt Patagonië:
Praktische info over Patagonië
De Argentijnen zijn goed in improviseren. Alles wordt letterlijk aan elkaar geknoopt of geplakt. Dat merk je ook op de campings. Elektriciteitsdraden die aan elkaar geknoopt worden, een deur waar het slot niet meer van werkt, een lekkende kraan. Als je ervan uitgaat dat de campings eenvoudig zijn en je af en toe achter warm water aan moet gaan, is het heel goed te doen en zelfs onderdeel van het hele avontuur.
Campers
Campers kun je zowel in Chili als in Argentinië huren. De grens passeren mag, mits je in bezit bent van een grensdocument die je bij de huur van een camper moet aanvragen. De wagen moet geretourneerd worden in het land waar je hem vandaan hebt. Er wordt overigens rechts gereden en Spaans gesproken.
Eten
De biefstukken in Argentinië zijn inderdaad groot en mals. Voor de niet vleesliefhebbers is ook vaak vis te krijgen of een salade. Daarnaast behoren de empanadas (gevulde pasteitjes) en de asado (halve koe of lam geroosterd aan het spit) tot de Argentijnse keuken.
Weer
Patagonië heeft de reputatie dat het er zeer hard kan waaien. Dat is waar. Het is niet ongewoon dat je je deur moet vasthouden als je uitstapt, want anders waait hij uit je handen. De wind heeft regelmatig een orkaankracht.
Ook solo naar Patagonië?
Ook solo naar Patagonië? Kijk dan even bij de specialist van self drive-reizen:
Condor Travels
www.condortravels.nl
Liever een groepsreis? Dat kan bij Tailor Made Expeditions
www.tailormade-expeditions.nl
