23 april 2024 - Een kleine stupa van keien, omringd door groene struiken en planten met fris roze en gele bloemen staat voor het traditionele huis van een boerenfamilie in Gaselo, een dorp op een bergwand in het centraal gelegen district Wangdue. Deze familie heeft een prachtigehuis van twee verdiepingen en kleine akkers vol groene asperges, chilipepers, rode rijst en bananen. Ze stellen hun huis open voor individuele reizigers die door Bhutan reizen. De woning is bijna helemaal van hout, alleen de muren zijn van leem. De buitenkant is prachtig beschilderd met kleurrijke motieven en boeddhistische symbolen. Een schildering van een grote gekleurde fallus met een strikje om de eikel mag niet ontbreken. Het is een vruchtbaarheidsteken en tevens het symbool van de morele vrijheid die Drukpa Kunley genoot, een zeer populaire boeddhistische dichter uit Bhutan.
Slapen-bij-de-boer
Met trots laat de zoon me de velden zien, de koeienstal, de kleine graanmolen waarmee ze rijstmeel maken en het houten bad dat door middel van hete stenen van warm water wordt voorzien. Ik word uitgenodigd om binnen te komen. Gretig stap ik naar binnen. De begane grond dient als voorraadschuur en keuken. Op de eerste verdieping woont de familie. In een kleine gezellige kamer mag ik gaan zitten op een matrasje op de grond. De muren zijn mild blauw geverfd met daarop vrolijke Bhutanese bloemversieringen in zachte kleuren.
Er wordt zoute melkthee geserveerd en gepofte maïs met een flinke hoeveelheid boter er doorheen. Ik hap zonder nadenken enthousiast in de gepofte maïs en heb daarna grote moeite de vette boter van mijn gehemelte te krijgen. Een slok thee redt mij. De man des huizes komt bij ons zitten en vertelt via de gids (en tevens tolk) wat ze verbouwen, wat ze zelf opeten en wat ze over houden om te verkopen op de markt. Terwijl hij vertelt kijkt hij me met fonkelende en trotse ogen aan. Zijn lippen en tandvlees zijn rood van de doma. Wat koffie is voor westerlingen, is doma voor de Aziaten. Sigaretten roken is strikt verboden in heel Bhutan en dus is de consumptie van betelnoot des te meer gestegen.
Ik mag hier komen slapen, mee lopen op het veld, zien hoe de koeien worden gemolken en ervaren hoe de pepers te drogen worden gelegd op het dak van het huis. Ik mag meehelpen met koken. En genieten van het pure boerenleven in Bhutan! Dit slapen-bij-de-boer-idee is nog maar net ontwaakt en voor mij voelt het als een heerlijke vondst. Dit heb ik tijdens een vorig bezoek aan Bhutan zo gemist: het echte leven. Een contact dat langer duurt dan een vluchtige glimlach op weg naar de zoveelste prachtige Dzong (boeddhistisch fort). Je zou je er bijna thuis gaan voelen: home sweet home.
Yes!
Ik word wakker in een blauwe tent. Niet op een matje, maar op een heus bed. Ik ben in Limuckha in centraal Bhutan. Het kampement bestaat uit vier tenten. De tent voor de keuken en de kok, de eettent, een slaaptent voor mijn Bhutanese begeleider en general manager van het reisagentschap en dan de slaaptent voor mijn maatje en mij. Ik heb heerlijk geslapen met de geluiden uit de velden en de bossen om het kamp heen. Koebellen, het fluiten van tientallen vogels, kikkers uit de rijstvelden. Giechelende kinderstemmen. Ik steek mijn hoofd uit de tent en word blij verrast. Wat een geweldig vergezicht vanaf hier.
Ik kijk uit over kleine rijstvelden en akkertjes met andere gewassen. De kleurschakeringen wisselen elkaar geleidelijk en een beetje schoorvoetend af. Van fel lichtgroen naar donker, van middelgroen naar zachtgeel. Op de achtergrond figureren de prachtige Bhutanese houten huizen, twee verdiepingen hoog. Het decor wordt afgemaakt met bergen als coulissen. De contouren worden waziger hoe verder de berg zich bevindt. Ze worden versierd door witte uitgetrokken wolkslierten die als een aureool doodstil hangen om de vlakke bergtoppen. Ik kijk, zwijg en sta op. Ik mag vandaag van Limucka naar Samtengang wandelen. Yes!
Tekst Cristel van Bree
Reacties