Noorwegen is koploper in Europa als het om duurzaamheid gaat; de perfecte match voor avontuurlijke reizigers! De nationale parken, fjorden, watervallen en hoge bergtoppen zijn goed te voet en met de fiets, boot of ski’s te ontdekken. De Noorse natuur is de ultieme reden voor een rondreis. Wij nemen je mee op camperreis naar alle groene bestemmingen.

Als je vliegt op Oslo is het de moeite waard om in een paar dagen te ontdekken waarom deze stad zich zo goed leent voor een stedentrip. Als Groene Hoofdstad van Europa investeert de stad veel in duurzaamheid en is hij actief in het behoud van natuurgebieden in heel Noorwegen. Oslo doet zijn best om een officiële Sustainable Destination te worden: het centrum is autovrij, heeft een goed metronetwerk en moedigt aan tot fietsen, wandelen en gezelligheid op het terras. Dankzij het schone water in Oslo kan je gerust een ochtendduik nemen vanaf de pier in de hippe wijk Tjuvholmen. Wandel in de middag langs de Akerselva-rivier, die dwars door het centrum stroomt, en kies in de avond voor een van de vele milieuvriendelijke restaurants met lokaal gekweekte producten en vegetarische menu’s. Bij het reserveren van je huurcamper kun je tevens kiezen voor een gratis transfer naar de verhuurlocatie van camperleverancier Touring Cars, een uur buiten Oslo. De transfer is mogelijk vanaf de luchthaven of een luchthavenhotel.

Op pad met de huurcamper
Camperspecialist Worldwide Campers biedt wereldwijd camperhuur aan, waaronder in Noorwegen. Een van hun favoriete camperleveranciers is Touring Cars. Met keuze uit zes campertypes is er altijd een passend voertuig voor je reisgezelschap en comfortwensen. Zo kun je op pad met een avontuurlijke kampeerbus met vast tweepersoonsbed, toilet en keuken, die voor iedereen gemakkelijk te besturen is. Ga je met je gezin op reis, dan heb je ruime keuze uit vijf campertypes, variërend in luxe en het aantal slaapplaatsen.

Je huurcamper is altijd uitgerust met keukengerei en je kunt tevens het beddengoed erbij reserveren. Ook is er veel extra inboedel bij je camperhuur te reserveren, zoals een kinderstoeltje, een campingset, een barbecue of visgerei. Eenmaal op reis met de camper heb je bij Worldwide Campers enkel de afleverdatum en -locatie waar je rekening mee moet houden. Met het ongelimiteerde aantal kilometers heb je alle vrijheid om je reis door Noorwegen te maken.

Lillehammer en Dovrefjell
Vanuit Oslo is het 2,5 uur rijden naar Lillehammer (foto onder). Bekend van de Olympische Spelen in ’94 en de gelijknamige Netflix-serie trekt de charmante regio veel toeristen. De officiële Sustainable Destination biedt volop mogelijkheden om het landschap op een milieuvriendelijke manier te verkennen.

Bezoek het grootste openluchtmuseum van Noorwegen, Maihaugen, en waan je in de Noorse 11e eeuw. Of kies voor een paardrijtocht, waarbij je rustig kunt genieten van de schilderachtige bergen en meren. Overnachten kan op Lillehammer Camping met een mooi uitzicht op het Mjøsa-meer. De volgende dag vervolg je je route richting het noordelijke Hjerkinn. Kies hier een van de wandelroutes in Nationaal Park Dovrefjell-Sunndalsfjella, ook wel het dak van Noorwegen genoemd, en spot een wilde muskusos. Dieren spotten lukt sowieso goed in het Dovrefjell-gebergte. Het Norwegian Wild Reindeer Center Pavilion is winnaar van diverse architectuurprijzen en de beste plek om rendieren in het wild te zien.

Geirangerfjord
Vanuit Hjerkinn rijd je richting het noordwesten naar een hele bijzondere Noorse attractie: de Trollstigen-autoroute. De route is iets meer dan 100 kilometer lang, heeft elf haarspeldbochten en biedt enorme uitzichten over de bergtoppen, groene valleien, fjorden en watervallen.

De wereldberoemde Geirangerfjord is hier het paradepaardje. De mooiste uitzichten op de Geirangerfjord (foto boven) heb je vanaf uitzichtpunt Dalsnibba. Je kunt hier een kajak huren en de watervallen van dichterbij bekijken. Er zijn enkele campings waar je uit kunt kiezen om te overnachten te midden van het prachtige landschap.

Lees het hele artikel in onze uitgave 'Noorwegen Roadtrips'. Bestellen kan hier >>

Kaart van Noorwegen:

Kamperen in Noorwegen
Hoewel Noorwegen bijna duizend campings heeft, mag je ook een plekje zoeken midden in de natuur. Je hebt dit ‘allemansrecht’ op voorwaarde dat je minstens 150 meter verwijderd bent van particulier terrein. Je mag overigens niet wildkamperen op parkeerplaatsen en je hebt een vergunning nodig als je meer dan 2 dagen op dezelfde plaats overnacht.

Ook een camper huren in Noorwegen?
Bij online-camperspecialist Worldwide Campers kun je naast Touring Cars ook kiezen voor camperleverancier McRent in Oslo. Worldwide Campers biedt naast Scandinavië camperhuur in meer dan tien andere Europese landen, Noord-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland, Afrika en Zuid-Amerika.
Vraag gratis en vrijblijvend een camperhuurofferte aan op www.worldwidecampers.com

Tekst Marliz Schouten beeld Shutterstock.com

Agrarische meesterwerken, ingenieuze rotsformaties, uitgestrekte vlaktes met puntige bergen die het wolkendek doorprikken, een authentieke treinreis en vooral veel betoverende overblijfselen van een uitgestorven cultuur. Meridian Travel trok door de Heilige Vallei van de Inca’s in Peru en zag met eigen ogen dat er tussen de bekende trekpleisters Cusco en Machu Picchu nog zoveel meer is.

Bombastische tonen galmen over het Plaza Mayor van Cusco. De vele backpackers kijken hun ogen uit. Velen nog aangeslagen van de drank van de avond ervoor. Ook de hoogte van ruim 3.300 meter werkt niet mee hier in de Andes. Toeristen op de berg ten noorden van de toch al hooggelegen stad kunnen alleen als zij hun oren spitsen de muziek van de traditionele zondagse fanfare waarnemen. Wanneer ze het tafereel de rug toe-keren, treffen ze een totaal andere wereld aan, een we-reld van vergane glorie. Hier bevindt zich het startpunt van onze reis door de Heilige Vallei, hier ligt de archeo-logische Inca-vindplaats Sacsayhuamán. Door de fone-tische gelijkenis ook wel Sexy Woman genoemd. Geen gekke bijnaam.

40.000 kilometer
De Heilige Vallei (foto onder) is in een ver verleden gevormd door de Urubamba River. Het verbindt globaal gezien Cusco met Machu Picchu, een afstand van zo’n zeventig tachtig kilometer. Cusco vormde in de hoogtijdagen van de Inca’s het centrum van hun imperium. Met een wandelnet van 40.000 kilometer werden de uithoeken van het uitgestrekte rijk met elkaar verbonden. Van Quito in Ecuador tot Santiago in Chili en Mendoza in Argentinië. Nergens anders dan in de Heilige Vallei in Peru is de Inca-cultuur echter nog zo nadrukkelijk aanwezig.

Nietige conquistadores
Sacsayhuamán bestaat voornamelijk uit stenen. Stenen van een ontzagwekkend formaat. Ze vormen robuuste en duizelingwekkende muren. Hoewel niet met cement aan elkaar verbonden passen de reusachtige rotsen beter in elkaar dan legostenen. De Spaanse conquistadores moeten zich tijdens hun komst nietig hebben gevoeld. Ze geloofden niet dat de Inca’s in staat waren tot het bouwen van deze wonderen. Zij hielden demonen of boze geesten verantwoordelijk.

Inca-expert Renato Vera weet als geen ander dat dat niet waar is en legt uit dat de bouwwerken door de Inca’s zelfs zo werden gebouwd dat ze aardbevingen konden overleven. “De stenen werden minutieus ge-schaafd en zo passend voor elkaar gemaakt. Dat deden ze bewust om aardbevingen te weerstaan. Ze liggen zo strak op elkaar dat er zelfs nu geen begroeiing tussen kan plaatsenvinden”, besluit hij bevlogen. Daarna richt hij zich boos tot drie jongeren die een oude afgesloten poort bestijgen voor een foto. “Eraf! Zijn jullie gek ge-worden”, schreeuwt hij.

Oranje zee
Terwijl nieuw vaak neerkijkt op oud is dat hier anders. Sacsayhuamán geeft een uniek uitzicht over Cusco. Zelfs de lokale kinderen kunnen het waarderen. Of hebben ze meer oog voor elkaar? De dakpannen laten de op de heuvels gelegen buitenwijken van Cusco vrijwel feilloos in elkaar overlopen, het is net een oranje zee.

Experimentele laboratoria
Graancirkels, maar dan anders? Of misschien een amfitheater? Dat is de eerste gedachte wanneer de duizelingwekkende kraters van Moray wordt ingetuurd. Hier, op zo’n vijftig kilometer van Cusco, stortte mil-joenen jaren geleden drie meteorieten neer en daar maakte de Inca’s later dankbaar gebruik van. Ze verbouwden de ruim honderd meters diepe gaten rond 1400 om tot experimentele laboratoria. Niet alleen nut-tig, maar ook overweldigend voor het oog. Nog steeds.

“De Inca’s bouwden de terrassen om zo allerlei planten en gewassen te kweken”, weet Renato. “Elk terras had zijn eigen eco-systeem en zodoende werden er meer dan drieduizend verschillende gewassen aardappels en 25 soorten quinoa gecreëerd. Pas veertig à vijftig jaar geleden is gestopt met het verbouwen van de gewassen. Daarom is de staat van deze ouderwetse laboratoria nog zo goed.”

Hongerig
Het genieten, maar vooral het tackelen van de hoogte-meters maakt hongerig. Gelukkig is er boven de grootste krater een haciënda, ingericht als restaurant en met een menukaart net zo lekker als het uitzicht.
Van achter het bord wordt de hongerige bezoeker van El Parador omver geblazen door de open binnenplaats, de koloniale inrichting, de mokkakleurige muren, het knisperende haardvuur en bovenal het kleurrijke lokale voedsel. Een quinoataart, gemarineerde aardappeltjes met white maïs uit de vallei en forel plus sappig vlees van alpaca's en varkens. Allemaal even lekker en prachtig geserveerd.

Lees het hele artikel in onze uitgave 'De mooiste reisverhalen uit Latijns-Amerika'. Bestellen kan hier >>

Hier ligt Machu Picchu:

Tekst en beeld Lars van Soest

Zion National Park ligt in de staat Utah, in het zuidwesten van de USA. De zuidingang bereik je door Utah Route 9 te pakken. De zomers zijn heet, de winters koud. Omdat Zion Canyon relatief laaggelegen is, stijgen de temperaturen tussen juni en september tot recordhoogte. Harald Kolkman bezocht het park onlangs met zijn gezin en maakte een ware ontdekkingstocht door een van de mooiste National Parks van The States.

Zion is een oud Hebreeuws woord dat ‘toevluchtsoord’ of ‘schuilplaats’ betekent. Een toepasselijke naam voor dit nationale park, zeker als je het van de oostkant benadert. De Zion-Mount Carmel Highway voert je over rood asfalt rechtstreeks de bijna 2 kilometer lange Pine Creek Tunnel in, met aan het einde het beloofde Zion. Beter kun je een park niet binnenkomen: na de overweldigende rotsformaties van omliggende parken als Canyonlands, Bryce of Antelope Canyon is een duistere tunnel precies wat je nodig hebt om je netvliezen weer wat rust te geven.

Zodra je ogen gewend zijn aan het felle daglicht gaat er een andere wereld voor je open. Massieve, spaarzaam begroeide rode en witte kliffen die lobbig en breed naar de grond uitlopen, flankeren de smalle asfaltweg die richting parkeerplaats kronkelt. In schril contrast met de scherp verweerde gesteentes van de regio lijkt het plaatselijk overheersende Navajo-zandsteen maar weinig last te hebben gehad van water- en winderosie – alleen de karakteristieke kris-krastekeningen veroorzaakt door constant wisselende windrichtingen geven blijk van zijn kwetsbaarheid.

Mukuntuweap
De eerste mormonen vestigden zich vanaf 1847 in het gebied rond de Virgin River. Pas aan het begin van de twintigste eeuw ontdekte de overheid de mogelijkheden van het gebied tijdens een officiële expeditie. De opbrengst van de verkenningstocht – met name de foto’s en schilderijen - was zo spectaculair dat zelfs zittend president William Taft op de hoogte werd gebracht. De president twijfelde niet lang: in 1908 verklaarde hij 6.000 hectare van Zion Canyon tot heus National Monument, Mukuntuweap genaamd. Niet dat dit meteen tot hoge bezoekersaantallen leidde; slechts 1.000 mensen legden in de eerste 10 jaar de moeilijke weg langs berg en dal naar Mukuntuweap af. Toch waren hun verhalen zonder uitzondering razend enthousiast, en de interesse in Zion Canyon groeide gestaag.

Tegen 1918 was Mukuntuweap meer dan 30.000 hectare groot, en zat er een officiële kwalificatie van de National Park Service aan te komen. Tijd voor een nieuwe naam: Zion National Monument. Omdat Zion nog steeds moeilijk bereikbaar was door een gebrek aan wegen en de grote afstand naar het dichtstbijzijnde treinstation, kon het gebied nog geen National Park worden. Totdat Stephen Mathers, directeur van de National Park Service, zich ermee ging bemoeien. Van 1919 tot 1929 maakte hij elk jaar een tripje naar Zion, vaak begeleid door pers, wetenschappers en rijke potentiële sponsors.

Beetje bij beetje lukte het hem om van Zion eindelijk een goed bezocht park te maken. Nadat de wegen van Washington County waren geplaveid, kreeg hij in 1930 toestemming om een 1,7 kilometer lange tunnel door de zandsteenkliffen van Zion Canyon te graven.

Lees het hele artikel in onze uitgave 'De mooiste national parks van de Verenigde Staten'. Bestellen kan hier >>

Hier ligt Zion National Park:

Tekst Harald Kolkman Beeld Shutterstock.com

La Grande Odyssée Savoie Mont Blanc is een jaarlijkse hondensleerace en is de moeilijkste race van de wereld in de unieke Alpse setting. De eerste editie vond plaats in 2005, in 2022 vindt dus de 18e editie van de race plaats. Aan de race doen jaarlijks 68 mushers (menners) en 600 honden mee. De mushers komen vanuit heel Europa én nu ook uit Nederland. Ja, je leest het goed, Nederlander Kenzo Dijksterhuis zal komende editie met zijn honden over de hondenslee track van Savoie Mont Blanc glijden.

Roderick Glastra, een Nederlander uit Den Haag is tweemaal wereldkampioen sledehonden geworden (in 2009 en in 2010). In Nederland is het ook mogelijk om te sledehonden - zonder sneeuw - alleen op een andere manier én het is zelfs populair. In Nederland mag je volgens de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren niet elke hond gebruiken als trekkracht. Alleen de Alaskan Malamute, de Groenlandse hond, de Samojeed, de Siberian Husky en de Eskimohond zijn hier geschikt voor. In Nederland oefenen de mushers op sledes met wielen, wedstrijden worden gehouden waarbij van 4 tot 150 km gelopen wordt door honden waarbij de geleider bovenop een kar of slee staat. Zie hier een filmpje van het AD over sledehonden trainen zonder sneeuw in Nederland. Toch is dit iets heel anders dan het sledehonden in de winterse gebieden als Noorwegen, Finland, Canada en natuurlijk Frankrijk. Daarom vertrok Kenzo Dijksterhuis naar de sneeuw om zijn passie achterna te gaan. 

In Noorwegen is Hurtigruten niet zomaar een transportmiddel. Het is een manier van leven, die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Sinds 1893 vormen de postschepen een belangrijke verbinding tussen grote havensteden, maar ook afgelegen plaatsen en kleine dorpen. Ze brengen vracht, vervoeren passagiers en bieden volop mogelijkheden om Noorwegen te ontdekken.

Hurtigruten – letterlijk ‘de snelle route’ – is de naam van een in 1893 opgerichte veer- en transportdienst. Dat maakt de schepen van Hurtigruten geen doorsneecruiseschepen, maar unieke vervoersmiddelen die naast toeristen ook kustbewoners en vracht vervoeren. Ook vandaag nog geldt de route tussen de oude Hanzestad Bergen en Kirkenes bij de Russische grens als de levensader van Noorwegen. Op een route van 2.500 zeemijlen zie je alle 34 havens bij daglicht. Het dagelijkse laden en lossen en het directe contact met het leven van de Noren geeft deze zeereis niet alleen een bijzonder authentiek karakter, maar zorgt ook voor een ongedwongen en informele sfeer aan boord.

Ontdek de ziel van Noorwegen
De natuurrijke, ongerepte Noorse kust is voor veel avonturiers een van de meest afwisselende bestemmingen ter wereld, met fascinerende landschappen en Arctische wildernis van oneindige schoonheid. Niemand brengt je dieper in het hart van het ruige Noorse landschap dan Hurtigruten. Ervaar het steeds wisselende decor van de Noorse fjordenkust tijdens de wisseling van de seizoenen. Het programma aan boord, de landexcursies en de verse ingrediënten van de lokale keuken weerspiegelen de bijzonderheden van de jaargetijden.

In elk jaargetijde een belevenis
Het voorjaar biedt eigenlijk meerdere jaargetijden in één reis. De ontluikende lente doopt de fjorden om in een groene oase met vele watervallen, terwijl in het noorden nog volop winterexcursies worden aangeboden. In de zomer is er dag én nacht veel te beleven wanneer het boven de poolcirkel 24 uur licht blijft.

Maar ook het najaar is een populair seizoen om de reis met de postboot te maken. Ontdek het betoverende Noorwegen als de zomer ten einde loopt, de avonden korter worden en de herfst een kleurrijk kleed over het kustgebied uitspreidt. In de winter is het hele landschap met een deken van sneeuw bedekt en zijn de pittoreske huisjes langs de kust sprookjesachtig verlicht. Met een beetje geluk is het magische noorderlicht te bewonderen!

Noorderlichtgarantie
Voor veel mensen is het zien van het noorderlicht de belangrijkste reden om deze reis te maken. Zij kiezen zorgvuldig de maand waarin ze willen reizen: de periode die de meeste kans biedt op het aanschouwen van het dansende groene licht. Tijdens een Hurtigru­ten rondreis zijn de meeste mensen constant op jacht naar het noorderlicht. Goed om te weten dus, dat je aan boord van een van de postboten zelfs méér kans hebt op het zien van deze magische lichtshow.

Terwijl je langs de beschutte fjordenkust vaart, ver weg van het kunstmatige omgevingslicht van steden, is de kans groot dat het noorderlicht zal verschijnen. Hurtigruten is er zelfs zo zeker van dat je tijdens de twaalfdaagse rondreis het noorderlicht gaat zien, dat zij een unieke noorderlichtgarantie geven. Reis je in de periode van 1 oktober t/m 31 maart van Bergen naar Kirkenes en weer terug, en krijg je tijdens de reis het noorderlicht niet te zien? Dan ontvang je een gratis halve rondreis (6- of 7-daagse reis) op basis van volpension voor het jaar erop!

Lees het hele artikel in reismagazine 'De Mooiste Rondreizen'#3 2021. Bestellen kan hier >>

Een weidse zonnige hoogvlakte met op de achtergrond imposante bergen… Het Mieminger Sonnenplateau is perfect voor liefhebbers van gemoedelijke wandelingen in de natuur. Op pad door weelderig groene weiden en bossen.

Het Mieminger Plateau, gelegen tussen 850 en 1000 meter hoogte boven het Inntal in het Tirolse Oberland, is van een bevallige schoonheid. Het weelderige groen van de uitgestrekte weiden en geurige bossen vormen een lieflijk contrast met de ruwe kalkstenen pieken van het omringende gebergte. Vanaf het veertien kilometer lange en vier kilometer brede middelgebergte terras heb je een van de weidste uitzichten in heel Tirol. Omdat de Mieminger Kette de kille noorderwind tegenhoudt, is het klimaat (met 2000 zonuren per jaar) er aangenaam. Ook de veertien verspreid liggende boerengehuchten én een goed bewaard gebleven middeleeuwse burcht dragen bij aan de algehele charme.

Door de lariksweiden
De meeste wandelroutes op het Mieminger Plateau zijn vlak of licht glooiend. Dat geldt ook voor onze eerste route over de Larchsteig. Deze korte rondwandeling rondom het plaatsje Obsteig voert door de lariksweiden (Larchwiesen), het voor deze hoogvlakte meest typerende landschap. Informatieborden langs het pad geven meer informatie over flora en fauna én over archeologische vondsten als zwerfstenen uit de laatste ijstijd en een stenen cirkel, waarschijnlijk een historische kook- of offerplaats.

Onze gids is Toni Riser, bioboer en initiatiefnemer van de Larchsteig. Terwijl onze voeten bij elke stap een beetje wegzakken in de drassige bodem tussen de bomen vertelt hij dat lariksen op het Mieminger Plateau al gecultiveerd worden sinds de 13e eeuw, toen in het Inntal de cisterciënzer-abdij Stams werd gebouwd. ‘Omdat larikshout relatief duurzaam en sterk is, werd het erg gewaardeerd als bouwmateriaal. Waar bossen elders in Tirol werden gerooid om er weidegrond van te maken, begonnen de boeren hier juist de lariksweiden te cultiveren. Later werden er van het hout elektriciteitsmasten en telefoonpalen gemaakt.’

Lariksen (een conifeersoort) hebben een open kroon en laten zo veel licht door dat er op open plekken tussen de bomen een heel ander soort vegetatie groeit dan in een gemiddeld bos, zoals knikkend nagelkruid, franjegentiaan, herfsttijloos, wilde akelei en moerasorchideeën. Vandaar de naam lariksweiden (en dus geen lariksbos). Dat maakt een wandeling hier in het voorjaar en de zomer al kleurrijk. Toch is een herfst- of winterwandeling nog unieker. De naalden van de lariks verschieten vanaf begin november namelijk van groen naar rood-oranje. ‘In het avondlicht lijkt het dan net alsof het bos in brand staat’, aldus Riser. Na deze ‘gouden herfst’ volgt de winterperiode, waarin de bomen na de eerste nachtvorst hun naalden laten vallen. ‘Dan is het net alsof er een rode loper voor je wordt uitgerold.’

Marchstecken
De lariksweiden staan verspreid over grondstukken van tientallen boeren, van elkaar ‘gescheiden’ door grenspaaltjes. Riser wijst ons op de vijf inkervingen in deze houten paaltjes. Ze staan telkens net iets anders gegroepeerd en maken – als een soort logo – duidelijk van welke boer welk stuk land is. Dit zogeheten Marchstecken gaat terug tot 1733, toen elke boerderij op het plateau van de Tiroler landsvorst een stuk bos in beheer kreeg. Niet uit liefdadigheid, maar om te voorkomen dat de boeren lukraak bos rooiden en er te weinig hout overbleef voor de vorstelijke zoutmijnen in Hall en de zilvermijnen in Schwaz. In ruil voor hun eigen stukje grond mochten de boeren verder nergens op het plateau meer bomen vellen. Indertijd werden er 180 verschillende ‘logo’s’ aan boerderijen toegekend; daarvan zijn er nog steeds ruim honderd in gebruik. ‘Boeren zien er nog steeds nauwgezet op toe dat de paaltjes met de juiste inkerving richting hun grondstuk worden geplaatst.’

Lees het hele artikel in onze uitgave 'Innsbruck Magazine'. Bestellen kan hier >>

Hier ligt het Mieminger Sonnenplateau:

Tekst Emely Nobis Beeld Frits Roest

De reputatie van Colombia lijkt voornamelijk gebaseerd op de serie Narcos op Netflix en de strijd met de guerilla beweging FARC, waarmee in 2016 een vredesakkoord werd gesloten. Het is tijd voor een positief imago voor dit verrassend veelzijdige land in Zuid-Amerika!

De grootste aantrekkingskracht van Colombia is de diversiteit. De Andes en Amazone, koloniale én moderne steden, tropische stranden… Colombia heeft het allemaal. De totale oppervlakte bedraagt 1,14 mil-joen vierkante kilometer. Daarmee is Colombia 27 maal zo groot als Nederland. Er zijn maar liefst 56 nationale parken. Drie gebergtes doorsnijden het land. De diversiteit zie je ook terug in de verschillende bevolkingsgroepen, van de terughoudende volkeren in de Andes tot de uitbundige bevolking van de Caribische kust. Eén ding hebben alle Colombianen gemeen: ze zijn ontzettend vriendelijk.

Bogotá is de grootste stad van Colombia – en een van de grootste van Latijns-Amerika – en behoort qua omvang tot de top 25 steden ter wereld. De hoofdstad ligt op ongeveer 2.600 meter hoogte. Het noorden is het welvarende deel, het zuiden kent een grote favela –een sloppenwijk waarvoor ze in Bogotá veelal dezelfde benaming gebruiken als in Brazilië. Omdat Bogotá aan het oosten begrensd wordt door de Cerro de Montserrate is door de stad navigeren enigszins over-zichtelijk. Ook het stratenplan is duidelijk: de Calles lopen van oost naar west, de Carreras leiden van noord naar zuid.

La Candelaria
Een leuke wijk in Bogotá is het historische La Candelaria (foto onder), met aangrenzend de Plaza de Bolívar en indrukwekkende bouwwerken zoals het Capitolio Nacional, het Palacio de Justicia en de presidentiële ambtswoning Casa de Nariño. Al deze gebouwen lig-gen op loopafstand van elkaar. Bezoek in La Candelaria in ieder geval het Museo Botero, vernoemd naar de Colombiaanse kunstenaar Fernando Botero.

Je vindt er schilderijen en sculpturen in de wellustig ronde vormen die kenmerkend zijn voor het werk van deze artiest. Zijn versie van de Mona Lisa met bolle wangen in een ronde toet is uniek. Op een kwartier lopen van Museo Botero ligt het Museo del Oro, waar een van de meest indrukwekkende collecties van gou-den voorwerpen in Latijns-Amerika wordt tentoonge-steld.

Zoutkathedraal
Op vijftig kilometer ten noordoosten van Bogotá vind je de zoutkathedraal van Zipaquirá. Deze enorme ondergrondse kathedraal beslaat tien hectare en is uit-gehouwen in een voormalige zoutmijn. De kathedraal heeft drie ondergrondse niveaus. In de grootste ruimte vinden kerkdiensten plaats, maar worden ook concer-ten gegeven. De akoestiek is er heel goed en de sfeer is betoverend.

Ontzagwekkend plein
Ongeveer drie uur verder noordelijk ligt Villa de Leyva (foto onder). Het mooie plaatsje vol witte huizen met terra-cotta dakpannen en hobbelige keienstraatjes is een nationaal monument en wordt gezien als een van de mooiste koloniale stadjes van het land. De Plaza Mayor heeft de ontzagwekkende oppervlakte van 14.000 vier-kante meter en is daarmee een van de grootste pleinen van Latijns-Amerika.

Vanuit Bogotá is een bezoek aan Villa de Leyva goed te combineren met Zipaquirá. Als je twee nachten in Villa de Leyva verblijft, kun je de volgende dag wandelen of paardrijden in het groene, heuvelrijke achterland. In Villa de Leyva leven ook enkele kunstenaars, die hun ateliers openstellen voor bezoekers. Verder zijn er genoeg leuke hotels te vin-den, ook in koloniale stijl.

Koffieregio
De groene, heuvelachtige koffieregio ten westen van Bogotá ligt op zo’n tweeduizend meter hoogte, waar de temperatuur ideaal is voor het verbouwen van kof-fie. Het karakteristieke landschap is UNESCO-Werelderfgoed. In deze regio bevinden zich vele mooie haciënda’s, waar je als reiziger kunt verblijven. Bekende plaatsen zijn Armenia, Pereira en Manizales. Leuke dagtochten vanuit deze steden zijn excursies naar het kleurrijke plaatsje Salento en de Valle de Cocora (foto onder).

Deze vallei ligt tussen Salento en de uitlopers van de bergen van het Parque Nacional Los Nevados. Er zijn veel grote veeboerderijen te vinden, maar het bekendst is de Valle de Cocora vanwege de enorme palmbomen die hier groeien. De zogenaamde was-palm is de nationale boom van Colombia en kan wel zestig meter hoog worden. De bomen werden oor-spronkelijk gebruikt voor de productie van kaarsvet en bouwmateriaal.

Medellín
Medellín is na Bogotá de grootste stad van het land. In de jaren tachtig was Medellín in de ban van het gelijk-namige drugskartel onder leiding van Pablo Escobar. Het was toen een van de gevaarlijkste steden ter wereld en werd beschouwd als het centrum van de cocaïnehandel. Sinds het overlijden van Escobar in 1993 heeft Medellín een metamorfose doorgemaakt en zijn de criminaliteitscijfers spectaculair gedaald. Nu het drugskartel niet meer bestreden hoeft te worden, heeft het stadsbestuur geld voor het verbeteren van de leefomstandigheden in de arme stadsdelen.

Dat is goed gelukt: Medellín is getransformeerd van een stad vol meedogenloos geweld tot winnaar van de titel Innovative City of the Year, die in 2012 mede werd uit-gegeven door de Wall Street Journal. Een leuke innova-tie zijn de kleine radertjes in het wegdek, die energie opwekken zodra er auto’s overheen rijden. Ook een geweldig idee is de gratis wifi bij depots waar afval kan worden ingeleverd voor recycling, een ideale manier om de motivatie voor recycling te vergroten in arme wijken waar de bewoners thuis niet over wifi beschikken.

Hier ligt Colombia:

Tekst en beeld Natasja Eshuis/NBBS Reizen/Shutterstock.com

Te midden van de pieken van de Dolomieten, de grote valleien en de wijngaarden ligt het Italiaanse Zuid-Tirol, een regio vol contrasten en mogelijkheden. Sportiviteit gaat in Zuid-Tirol hand in hand met cultuur en culinair genieten. Zo kun je er fietsen of wandelen op grote hoogte of juist in de wijngaarden.

Een heerlijke duik neem je in de Kalterer See, het warmste zwemmeer van de Alpen, of ga je juist voor een rustgevend moment aan een kristalhelder bergmeer? Na een sportieve ochtend volgt een culturele middag in een van de middeleeuwse dorpen, uiteraard gevolgd door een heerlijk lokaal diner met bijpassende Zuid-Tiroolse wijn.

Actief in de Dolomieten
Of je nu een doorgewinterde sporter bent, of simpelweg wil genieten van de natuur, in Zuid-Tirol kun je voor beide terecht. Start in het bergdorp Longiarù voor een dagtocht in de Dolomieten, een Unesco-werelderfgoed. De wandeltochten nemen je mee door het natuurpark Puez-Odle. De groene weides wisselen de steile rotswanden en pieken af, die zijn ontstaan door erosie, verwering en 600 miljoen jaar geschiedenis – een adembenemend uitzicht gegarandeerd.

Tussen de bergtoppen vind je bloemenrijke bergweides zoals de Gampenalm en de Prá de Pütia of Peitlerwiesen. Het zuiden van het park wordt gedomineerd door het imposante massief de Puezgruppe. De hoogvlakte van Gardenacia doet denken aan een maanlandschap, maar ook de bergen Puezkofel, de Sassongher en de Cirspitzen zijn indrukwekkend.

Klettersteig
Voor meer uitdaging kun je bij zonsopgang een hike op een klettersteig/ via ferrata doen bij de Gran Cir. Het is een onvergetelijk moment om bij het krieken van de dag te zien hoe de eerste zonnestralen de rotsen van de Dolomieten in een warm licht hullen. De Gruppo del Cir, gelegen tussen de dalen Alta Badia en Val Gardena, is een van de mooiste plekken om van een zonsopgang in de Dolomieten te genieten. De klettersteig naar de Gran Cir is de lichtste van de twee Cir-klettersteigen.

De beklimming begint op de bergpas Passo di Gardena op 2.121 meter hoogte. Vanaf de pas loopt er een brede weg in noordelijke richting naar het bergstation van de Dantercepies-lift. Ga verder over bergweides naar de kloof ten westen van de Gran Cir en volg het gemarkeerde en met staalkabels beveiligde pad naar het begin van de klettersteig. De wandeltijd is 30 minuten. De staalkabels brengen je langs het zigzaggende pad naar de rotswand waar je kunt klimmen naar het kruis op de top op 2.592 meter hoogte. Om deze tocht vanaf de klettersteig te ondernemen heb je een uitrusting nodig. Er zijn verhuurpunten in de regio te vinden en daarnaast kan er ook een tocht met een gids geboekt worden.

Cultuur snuiven
In het dorpje Neustift/Novacella, vlak bij Brixen/­Bres­sanone ligt het augustijner kanunni­ken­kloos­ter (foto onder). Dit bijzondere klooster werd gesticht in het jaar 1142. Ooit konden pelgrims er overnachten en eten, maar tegenwoordig vinden er tal van activiteiten plaats.

In bouwkundig opzicht vertoont het klooster invloeden van de romaanse stijl, de gotiek, de renaissance en de barok. Het klooster hoort mede dankzij de Engelsburg, de laat-barokke Stiftskirche, de gotische kruisgang, de wereldwonderfontein, de bibliotheek met unieke handschriften en de historische schilderijenverzameling tot de meest opmerkelijke bezienswaardigheden van het Eisacktal. Bij het klooster zijn ook wijngaarden te vinden. In de wijnkelder worden de zeer gewaardeerde witte Eisacktaler Praepositus-wijnen gemaakt, zoals de Sylvaner, de Kerner en de Gewürztraminer. Om de lekkernijen zelf te ervaren kun je proeverijen boeken. De wijnen, likeuren, appel- en vlierbloesemsiroop en kruidenthee kunnen geproefd worden in combinatie met traditionele snacks met speck, kaas en brood.

Heilige kunst
Om de hoek is het stadscentrum van Brixen te vinden, waarbij een bezoek aan de kathedraal en het bisschopspaleis niet vergeten mag worden. De originele kathedraal werd in het jaar 980 gebouwd, maar na twee branden in het jaar 1200 kwam er een aangepast Romeins design met twee grote torens.

Tussen 1745 en 1754 deed ook een barok design zijn intrede met bijzondere muur- en plafondschilderingen van Paul Troger en zijn studenten. Wie er binnenstapt ziet het hoge altaar van Teodoro Benedetti, een van de belangrijkste altaars in Zuid-Tirol, en 33 verschillende soorten waardevol marmer. Het bisschopspaleis herbergt tegenwoordig het kerkelijk museum. In ruim 70 kamers wordt de meest heilige kunst van Zuid-Tirol vertoond, grotendeels afkomstig uit de kathedraal. De beroemde Adlerkasel is hier te bezichtigen, alsmede een collectie van middeleeuwse beelden en bijzondere schilderijen.

Traditie & modern
Bruneck/Brunico (foto onder), in het noordoosten van Zuid-Tirol, staat vooral bekend om de bergsport. Het is echter ook een levendig en stijlvol stadje met een boeiende combinatie van traditie en de moderne tijd. Dit is vooral te zien aan de architectuur, het ambachtswerk en de horeca. Het stadsmuseum stelt moderne en hedendaagse kunst tentoon en heeft een interessante historische collectie. Niet ver buiten de historische stadskern bevindt zich het oorlogskerkhof, een van de belangrijkste monumenten ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog in Zuid-Tirol.

In het stadsdeel Teodone/Die­tenheim vind je het Zuid-Tirools Volkskundemuseum, het oudste streekmuseum van Zuid-Tirol. In dit openlucht­museum wordt het dagelijkse boerenleven in vroeger tijden aanschouwelijk gemaakt. Industrie heeft in Brunico een lange traditie. Een goed voorbeeld daarvan is stoffenfabriek Moessmer, waar wol wordt verwerkt tot stof. Het bedrijf is een belangrijke leverancier en partner van internationale modemerken zoals Prada en Armani.

Wijnproeven 2.0
Een bezoek aan Zuid-Tirol is niet compleet zonder een wijnproeverij. De wijnen uit Zuid-Tirol hebben diverse awards gewonnen. Vanwege het milde klimaat, de geografische ligging, de invloed van 300 zonnige dagen per jaar en de mediterrane lucht is de kwaliteit hoog.

Om ultiem te proeven kun je een bezoek brengen aan Alta Badia. In een van de mooiste valleien worden op diverse data in de zomer met kleine groepen wijnproeverijen georganiseerd in de buitenlucht. De wijnproeverij met panoramisch uitzicht over de Dolomieten heet Vins alaleria en boek je voor 24 euro per persoon bij een van de toeristenbureaus in Alta Badia.

Het hele artikel was te lezen in reismagazine 'De Mooiste Rondreizen editie 3, 2021. Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Klik hier voor een abonnement en ontvang 'De Mooiste Rondreizen'4 maal per jaar thuis >>

Hier ligt Zuid-Tirol:

Tekst Sherida Zijderlaan Beeld IDM Südtirol/Alto Adige & Shutterstock.com

Het schiereiland Cape Cod aan de kust van Massachusetts in de Verenigde Staten heeft verrassend veel verschillende facetten. Elke plaats op deze kaap biedt iets unieks op het gebied van natuurlijke schoonheid, geschiedenis, kunst en amusement. We stellen je het gebied in vogelvlucht voor.

Cape Cod kreeg zijn naam in het begin van de 17e eeuw van de Europeanen. Cod betekent namelijk kabeljauw, die net als bij Newfoundland in overdaad te vinden was in de wateren voor de kust. Het duurde dan ook niet lang voordat zich hier vissers begonnen te vestigen, die genoeg kregen van de jaarlijkse barre overtocht van de grote vissersvloten uit Europa. Tegenwoordig wordt er nog steeds commercieel gevist, maar vanwege overbevissing wordt de visstand nauwgezet in de gaten gehouden.

En dat maakt toerisme hier nu de belangrijkste bron van inkomsten, met name vanwege de uitgestrekte zandstranden, de unieke kustnatuur en de karakteristiek ruige aantrekkingskracht van New England. Cape Cod biedt meer dan 1.280 kilometer kustlijn en wordt grofweg onderverdeeld in vijf regio's: Upper Cape, Mid Cape, Lower Cape, Outer Cape en de eilanden.

Upper Cape
Deze regio is de toegangspoort tot Cape Cod en omvat de stadjes Falmouth, Mashpee, Sandwich en Bourne, evenals de twee spoor- en verkeersbruggen over het Cape Cod Canal, het kanaal dat het schiereiland feitelijk een eiland maakt. De Upper Cape bevindt zich dicht bij de historische nederzetting Plymouth en ligt op 88 kilometer van het centrum van Boston.

Mid Cape
In deze regio liggen Dennis (foto onder) , Yarmouth en Barnstable en zijn zeven plaatsjes Hyannis, Osterville, Centerville, Cotuit, West Barnstable, Barnstable Village en Marstons Mills. Hyannis wordt beschouwd als de hub van de Cape, omdat hier bijna 70 procent van de bevolking woont.

Het centrum van Hyannis is dan ook het grootste deel van het jaar gezellig druk, mede dankzij het plaatselijke JFK Museum en de Ocean Street Docks waar de veerboten en rondvaartboten naar de eilanden Nantucket en Martha’s Vineyard vertrekken.

Lower Cape
De Lower Cape staat bekend als de elleboog van de Cape en herbergt Nickerson State Park en de steden Brewster (foto onder) , Chatham, Harwich en Orleans. De regio biedt voornamelijk gezinsvriendelijk zomertoerisme en dient als de toegangspoort tot de Outer Cape, waar alle wegen samenkomen.

Outer Cape
Deze regio omvat de steden Eastham, Wellfleet, Truro en Provincetown. De relatief afgelegen Outer Cape is een ideale uitvalsbasis voor zomertoeristen vanwege de vele kilometerslange uitstekende stranden van de Cape Cod National Seashore.

De eilanden
Martha's Vineyard en Nantucket (foto onder) bieden elk een duidelijk andere smaak. Nantucket meet slechts 5 bij 14 kilometer en is een schilderachtig schoolvoorbeeld van een badplaats in New England. In het centrum vind je onder meer leuke winkels, galeries en het beroemde Nantucket Whaling Museum.

De geplaveide straten zijn in vrijwel elk seizoen gevuld met bezoekers, met een uitschieter in de eerste week van december vanwege de sfeervolle Christmas Stroll. Martha’s Vineyard is de favoriete vakantiebestemming van rich & famous en staat bekend om zijn geweldige stranden, uitzicht op de oceaan en de kustdorpen Oaks Bluff, Chilmark, Edgartown en Tisbury.

Lees het hele artikel in onze uitgave 'GoAmerika Roadtrips'. Bestellen kan hier >>
Wil je al onze uitgaves over de Verenigde Staten bekijken? Klik dan hier >>

Hier ligt Cape Cod:

 Tekst Martin Schäfer Beeld Shutterstock.com

In centraal Noorwegen ligt het Dovrefjell-Sunndalsfjella plateau, waarvan Dovre National Park een onderdeel is. Hier waan je je bijna in een ver verleden, waarin wilde muskusossen en rendieren nog over de vlaktes zwerven. Het park is bij uitstek geschikt voor de sportieve wandelaar of fietser. De vele meren en rivieren zijn een open uitnodiging voor vissers. Wees niet bang voor lage temperaturen, want delen van het park liggen boven permafrost.

Dovre National Park ligt tussen Oslo en Trondheim op zo'n 1500 km van Utrecht. Het landschap bestaat uit verschillende plateaus, waarvan de hoogste pieken tot 1700 meter gaan. Vanaf die punten heb je niet alleen een geweldig uitzicht over het park zelf, maar ook op de toppen van aangrenzende parken. Bijkomend voordeel van de hoogte: geen bomen die het uitzicht belemmeren!

Geschiedenis
Ondanks dat het park pas officieel sinds 2003 bestaat, heeft het gebied zelf het nodige meegemaakt. Compleet bedekt met ijs tot ver in de laatste ijstijd maakt plaats voor menselijke sporen door jagers/verzamelaars. Zo vind je in het park halfronde stenen muurtjes waarachter een jager zich kon verschuilen tijdens de jacht op rendieren. Verhalen over de meer moderne geschiedenis vertellen dat de Viking Harald Fijnhaar (850-933) en zijn leger door het National Park zijn getrokken.

Het landschap van het park wordt gedomineerd door kale vlaktes en hoogtes, onderbroken door meren en rivieren. Maar saai is het niet te noemen! Er komen verschillende zeldzame planten voor zoals de Scandinavische sleutelbloem en de Dovre klaproos. Toch zijn de grootste bezienswaardigheden afkomstig uit het dierenrijk.

Muskusos
Grootste bezienswaardigheid moet letterlijk genomen worden wanneer je zoekt naar de honderden kilo's wegende muskusossen die hier sinds 1930 opnieuw in het wild leven. Met hun prehistorische uiterlijk en vervaarlijk uitziende hoorns is het advies zeker 200 meter afstand te houden. Neem dus vooral een verrekijker mee!

De muskusos is niet het enige imposante dier dat je pad kan kruisen. Het National Park is nog de enige overgebleven plek in Europa waar rendieren in het wild overleven. Omdat deze dieren niet afstammen van gedomesticeerde soortgenoten zijn ze buitengewoon schuw. Ze kunnen je al vanaf een kilometer verderop ruiken! Ook hiervoor komt die meegenomen verrekijker van pas.

Naast bovengenoemde Noorse reuzen, leven er in Dovre National Park ook poolvossen, edelherten en veelvraten. Het loont ook naar boven te kijken om de jagende steenarend of giervalk te spotten.

Biking & hiking
Zoals het Pieterpad in Nederland, loopt er in Noorwegen de pelgrimsroute Gudbrandsdalen van Oslo naar Trondheim. Deze route komt door het Dovre National Park, waar je dus een deel van deze gemarkeerde route kunt lopen. Maar ook buiten de pelgrimsroute zijn er genoeg wandelroutes te volgen, met of zonder gids. Om het echte wilde Noorwegen te ervaren ga je van de gebaande paden af. Bewegwijzering is voor amateurs!

Als je meer van het park wil zien dan lopend haalbaar is, pak je als echte Nederlander natuurlijk de fiets! Rondom het park zijn er verschillende plekken waar een fiets gehuurd kan worden. Een beetje ervaring en uithoudingsvermogen komen wel van pas, want je moet rekening houden met behoorlijke hoogteverschillen.

Lees het hele artikel in onze uitgave 'De mooiste nationale parken van Noorwegen'. Naast Dovre vind je ook informatie over Jotunheimen NP, Reinheimen NP en nog veel meer. Bestellen kan hier >>

Nationaal park Dovre vind je hier:

Net als je denkt dat je als Canadaspecialist alles al gezien hebt, lukt het Canada toch je weer te verassen. Na jarenlang op de kaart te hebben gekeken naar klinkende namen als Bella Coola (foto boven) en Hagensborg is het er onlangs dan toch van gekomen: we hebben een bezoek gebracht aan het Great Bear Rainforest.
Tekst Roderick Aalbers

Normaliter is de vallei waarin Bella Coola genesteld ligt zeer moeilijk te bereiken. Je kon er tot voor kort alleen komen door vanaf Williams Lake Highway 20 af te rijden. Deze prachtige maar uitdagende weg wordt lokaal ook wel Freedom Road genoemd en heeft een historische betekenis voor de oorsponkelijke bewoners van Bella Coola. Wat de overheid nooit lukte, lukte de bewoners van Bella Coola zelf wel: ze ontsloten het gebied in de jaren 50 door de highway zelf aan te leggen. Een knap staaltje doorzettingsvermogen dat ze uiteindelijk de freedom gaf om over land het binnenland in te trekken. Het meest beroemde stuk is de onverharde Heckman Pass (foto onder) , in de volksmond The Hill genoemd. Goed te doen, maar bij voorkeur met een fourwheeldrive.

Nieuwe ferry
Met de introductie van de nieuwe ferryverbinding tussen Bella Coola en Port Hardy (foto onder)  is de vallei inmiddels veel makkelijker bereikbaar. De zogenaamde Central Coast Connector zorgt voor een hele nieuwe route door van Vancouver Island naar het Great Bear Rainforest te varen. Nu is het mogelijk een rondreis te maken door een gebied waar het massatoerisme nog ver te zoeken is. De ferry zelf is gedoopt als de Northern Sea Wolf en is een stuk kleiner dan zijn grote broers en zussen bij BC Ferries. Doordat er beperkt plek is voor auto’s en campers is het wel belangrijk om hem te reserveren.

Beregoed
Dat deze vallei van Bella Coola ook wel de Valley of the Grizzlies genoemd wordt, komt uiteraard door de vele grizzlyberen die hier elk najaar hun buikjes vol komen eten met verse zalm. Dit is nog een van de weinige plekken in Canada waar je zonder dure excursies de beren in het wild kan zien foerageren.

Zo zijn er verschillende locaties met platforms waar je met name in de ochtend de beren goed kunt zien. Er zijn zelfs campings langs de rivier waar je de beren al goed kunt spotten. Bovendien zijn er ook unieke floating trips te boeken, waarbij je vanuit bootjes op de rivier de beren kunt zien vissen. Spannend, maar veilig – en uniek in de wereld.

Lodges
De hoeveelheid accommodaties is beperkt in de vallei. Veel geboekte hotels zijn de Bella Coola Mountain Lodge en de Bella Coola Eagle Lodge, uitstekend gelegen aan de doorgaande weg met prima kamers en dito restaurants. Ben je echter zoek naar iets bijzonders, dan springt met name de Tweedsmuir Park Lodge er echt uit. Het prachtige resort ligt pal aan de rivier en de beren lopen hier letterlijk door de tuin, hebben wij persoonlijk kunnen ervaren. Er staat op het terrein een eigen uitkijkplatform en het hotel beschikt over ervaren gidsen die met eigen boten de rivieren afdalen op zoek naar vissende grizzlyberen. ‘s Avonds deel je ervaringen van de dag met de andere gasten in het heerlijke restaurant of onder het genot van een goed glas wijn aan de bar. In de winter is deze lodge in trek bij heliskiërs, die zich door Bella Coola Heli Sports af laten zetten op de toppen van de bergen om af te dalen op maagdelijke witte pistes met die beroemde Canadese poedersneeuw.

Lees het hele artikel in ons reismagazine Canada Roadtrips. Bestellen kan hier >>
WIl je hier ook naartoe? Kijk op de site van GoCanada >>

Hier ligt Bella Coola:

Dominica, niet te verwarren met de Dominicaanse Republiek, staat ook wel bekend als het ‘natuureiland’ van de Cariben. Het ligt tussen Guadeloupe en Martinique en is een uitstekende bestemming voor avontuurlijke reizigers. Twee derde van het kleine, vulkanische eiland is bedekt met regenwoud, inclusief rivieren en watervallen. Aan de kust liggen zwarte en witte stranden. De flora en fauna en de ontwikkeling van duurzaam toerisme zorgen voor een toename van het aantal bezoekers. Door de focus op duurzaamheid haalde Dominica weer de top 100 van de meest ethische bestemmingen ter wereld.

De inheemse bevolking van Dominica zijn de Kalinago. Ze maken deel uit van de 70.000 eilandbewoners en reizigers kunnen hun dorp Kalinago Barana Auté bezoeken en zelfs overnachten bij een van de families. Wie wat meer luxe wil, boekt een huisje bij Aywasi Kalinago Retreat, nabij de ruige Atlantische kust en aan de Waitukubuli National Trail. De houten cottages hebben twee kamers en een badkamer die van alle gemakken zijn voorzien. Er zijn speciale plekken voor een massage of meditatiesessie in de tuinen en kampeerders zijn ook welkom om hun tentje op te zetten op het terrein. Cultuurliefhebbers kunnen er alles leren over de Kalinago.

Waitukubuli National Trail
Ondanks dat Dominica met een oppervlakte van 754 vierkante kilometer het kleinste eiland van de Cariben is, loopt er wel het langste wandelpad. De Waitukubuli National Trail is 184 kilometer lang en kent verschillende moeilijkheidsniveaus. Het pad loopt langs alles wat Dominica te bieden heeft: cultuur en geschiedenis, het dagelijks leven van de locals, en de ruige natuur.

Het passeert kustdorpjes, loopt door rivieren, omhoog de bergen op en weer naar beneden, naar de kust. Door regenwouden en grasvelden, langs ruïnes van Franse nederzettingen, het gerenoveerde Fort Shirley en de Cabrits: geheime passages waar slaven door konden ontsnappen. Op Dominica passeer je op een dag zomaar zes verschillende klimaatzones, waardoor de Waitukubuli National Trail nooit verveelt.

Schildpadden en vogels
Tussen maart en oktober arriveren verschillende soorten schildpadden op Dominica om te broeden, waaronder de bedreigde lederschildpad. De stranden worden nauwkeurig in de gaten gehouden door verschillende natuurbeschermingsorganisaties. Ze houden aantallen bij en zorgen ervoor dat de kleintjes ongestoord naar zee kunnen lopen als ze uit het ei zijn gekropen. Het is mogelijk om een tour te maken met lokale gidsen waarbij je schildpadden ziet en leert over het leven van deze giganten.

Verschillende hotels bieden excursies aan, zoals het ecoboetiekhotel Rosalie Bay Resort, het luxe Fort Young en Citrus Creek Plantation. Meer informatie over de schildpadden is te vinden op www.domsetco.org. Een perfecte habitat voor vogels maakt een perfecte plek voor vogelaars. Op Dominica spot je de endemische keizeramazone en roodkeelamazone: twee in­heemse papagaaisoorten. Er leven 176 vogelsoorten, waaronder vier inheemse kolibriesoorten.

Lees het hele artikel in onze uitgave 'De mooiste reisverhalen uit de Caribbean'. Bestellen kan hier >>

Dominica ligt hier:

Onontdekte gebieden, rustige hotels en kleine safarigroepen: typisch Zweeds Lapland! Wist jij dat het noorden van Zweden ook bij Lapland hoort? Het is een onbekender gebied waar (nog) niet zoveel mensen komen. Wil jij naar dit onbekendere stukje Lapland en wil je weten wat je hier kunt doen? Lees verder. 

Skiën, sneeuwschoenwandelen en -scooteren in het ruige berglandschap
In Zweeds Lapland vind je de hoogste bergen van Scandinavië. De Kebnekaise steekt er met z’n 2117 meter met kop en schotel bovenuit. Ook in National Park Abisko, Björkliden en Riksgränsen blijven metershoge bergtoppen tot in de verste verte doorgaan. In deze berglandschappen kun je skiën, sneeuwschoenwandelen en sneeuwscooteren.

Op husky- en rendiersafari in kleine groepjes
Rust en stilte ervaar je in Lapland het beste wanneer je met een zo’n klein mogelijk groepje op safari gaat. Daar ben je in Zweden voor aan het juiste adres. Hier scheur je met maximaal tien sneeuwscooters door het ruige berglandschap of ga je met maar vijf rendiersledes op pad. 

Uniek overnachten
Van gekleurde houten landhuizen tot de uit boomstammen bestaande hutten in de bossen: in Zweeds Lapland kun je super uniek overnachten. Kleinschalige resorts, lodges alsof je bij je favoriete oom en tante logeert en bungalows diep verscholen in de wildernis. De Zweden hechten veel waarde aan puurheid en rust. 

Wil je eens een keer slapen in een kamer van ijs? Het kan in het originele ICEHOTEL in het Zweedse Jukkasjärvi. Het gevoel van terug naar de natuur komt hier gegarandeerd naar boven, alsof je in een iglo slaapt. Maar dan met prachtige ijssculpturen en kunstzinnig vormgegeven kamers.

Zweedse gastvrijheid
Zweden staat een en al voor gastvrijheid en gezelligheid. Overal waar je komt, hangt een bordje met ''Välkommen" en binnen in de hotels, lodges en bungalows brandt de haard. Het ruikt er meestal ook nog lekker naar verse kaneelbroodjes. De Zweden zijn dol op sfeer, warmte en lekker eten.

Smullen van lokale lekkernijen
Lokale ingrediënten staan centraal in de Zweedse keuken. En die lokale ingrediënten zijn ook nog eens heerlijk vers. Op de menukaart kun je burgers van elandvlees verwachten maar ook super zachte moten zalmforel, afgemaakt met amandelaardappels. 

Tijdens je safari krijg je ook allerlei lekkers op je bordje geschept. Bij de blackpot coffee (koffie gemaakt op het kampvuur) serveren ze de lekkerste zoetigheden. Maar ook gegrild rendiervlees met bessencompot.

De mooiste natuurshow allertijden
De show gaat beginnen! Vanaf eind september lengen de dagen in Zweeds Lapland en krijgt het noorderlicht weer de kans van zich te laten zien. De mooiste natuurshow allertijden moet je gezien hebben. Leg je klaar en schenk de glazen vol met iets warms. Jij spendeert de hele avond buiten in de sneeuw!

Naar Zweeds Lapland komende winter
Je bereikt Zweeds Lapland met Laplandreisspecialist Voigt Travel. Deze reisorganisatie brengt je samen met Transavia ’s winters in drie uur rechtstreeks naar het Zweedse Skellefteå in Lapland. Via een overstap kun je ook naar Kiruna vliegen. Bekijk alle reizen naar Zweeds Lapland hier. 

Innsbruck Magazine is een nieuwe, eenmalige uitgave en schrijft over wat er allemaal te doen is in en om de Oostenrijkse stad Innsbruck in zowel zomer als winter. 'Wat ik zo bijzonder aan de regio Innsbruck vind: de unieke combinatie van stad en bergen, de snelle bereikbaarheid van wandel- en skigebieden, de goede infrastructuur, de gezelligheid van een pulserende, jonge stad - zowel in de zomer als in de winter. In Innsbruck heb je geen of-of, het is altijd en-en. Ik ontdek nog steeds nieuwe hoekjes en lekkere eetgelegenheden en ben gek op de evenementen die deze regio rijk is, aldus hoofdredactrice Colette Verra.

In de uitgave zijn de volgende onderwerpen te vinden:

Innsbruck Trek
De Innsbruck Trek is bergwandelen met geweldige uitzichten en bagageservice. De trek biedt zes prachtige wandeldagen in combinatie met overnachten en lekker eten in hotels. Je bagage wordt voor je vervoerd. Een verhaal van Maartje Bevers van MountainReporters.com.

Innsbruck, unieke mix van stedentrip en wintersport
Innsbruck, ik had er al een paar keer op gevlogen, maar vooral om dan door te reizen naar de diverse skigebieden. Maar de stad liet ik links liggen. Eigenlijk omdat ik er niets van wist. Nu niet, want ik ga iets nieuws doen. Een reisverhaal van Corno van den Berg.

Het Innsbruck van Olympiër Maarten Meiners
Sinds 2011 slalomt Maarten Meiners met zijn gele kaashelm de bergen af. Maarten is meervoudig Nederlands kampioen alpine skiën. Daarnaast heeft hij de afgelopen jaren mooie prestaties neergezet op de Europa Cup, World Cup en WK. Zijn doel? Meedoen aan de Olympische Spelen in 2022 in Beijing. Om genoeg te kunnen trainen is Maarten 6 jaar gele­den verhuisd naar het Oosten­rijkse Innsbruck. Wat vindt deze alpine skiër van zijn tweede thuis, Innsbruck? En hoe bereidt hij zich voor op de wedstrijden?

Winterwandelen in en om Innsbruck
Wanda Catsman van Wanda Wandelt is een wandelfanaat pur sang en heeft sinds haar tienerjaren al heel wat kilometers in de benen. Haar kennis, advies en ervaring deelt Wanda op haar blog WandaWandelt.nl en ze vertelt je hier graag meer over haar persoonlijke ervaring winterwandelen in en om Innsbruck begin maart.

Wellness tussen de bergtoppen van Innsbruck en omgeving
Een wellness citytrip naar Innsbruck, frisse en gezonde berglucht opsnuiven tijdens een verblijf in de bergen rondom Innsbruck. Henriëtte Bokslag van Wellness Spots ging op zoek naar de fijnste wellness tips in Innsbruck en omgeving.

Weidse wandel­dagenop het Mieminger Sonnenplateau
Een weidse zonnige hoogvlakte met op de achtergrond imposante bergen… Het Mieminger Sonnenplateau is perfect voor liefhebbers van gemoedelijke wandelingen in de natuur. Op pad door weelderig groene weiden en bossen.

72 Uur Innsbruck
Van winkelen in de stad bergopwaarts naar een hoogalpiene uitkijkplaats, met tussenstop in het charmante straatcafé. In Innsbruck liggen urban flair en alpine natuur op slechts een steenworp afstand van elkaar. Wat de regio Innsbruck in het hart van de Alpen spannend maakt en welke must sees bij een korte zomertrip niet mogen ontbreken? De Innsbruck Card voor 24, 48 en 72 uur geeft het antwoord.

Fietsen in de bergen rondom Innsbruck
Geografisch is de locatie van Innsbruck ideaal. De verschillende bergen, waaronder de Nordkette en de Patscherkofel, bieden voor de sportieve fietser mooie uitdagingen. Maar ook de ligging aan de rivier de Inn, waar de stad zijn naam aan te danken heeft, zorgen dat er voor de minder geoefende fietser ook nog genoeg te genieten valt.

Ook in deze uitgave

Veelzijdig familie avontuur in Innsbruck en omgeving
Maaike woont samen met haar vriend Frank en haar 2 kinderen in de Oostenrijkse Alpen en schrijft dagelijks blogs en live updates vanuit de bergen. Hun grote liefde voor de bergen delen ze op Bergfamilie.nl. Daar delen ze de mooiste bestemmingen, routes en activiteiten. In dit artikel  inspireren ze je over familiegeluk in het mooie Innsbruck.

5 Redenen waarom je fiets mee moet
Bij de hoofdstad van Tirol denk je wellicht eerder aan wintersport dan aan fietsen. En dat is eigenlijk niet terecht, want de regio kent buiten de stad ook 40 dorpen. Dit biedt enorm veel fiets- en verblijfsmogelijkheden. Wat maakt Innsbruck en omgeving zo geschikt om te fietsen?

En nog veel meer...

Innsbruck Magazine is vanaf vrijdag 26 november verkriojgbaar in de winkel, maar ook te bestellen via onze webshop. Bestellen kan hier >>

Big Bend is een verzamelnaam voor een regio in het zuidwestelijke deel van Texas, langs de grens van Mexico. De naam heeft betrekking op een scherpe bocht die de Rio Grande maakt op de grens tussen de Chisos Mountains aan de Texaanse kant en de bergketen Sierra Madre Oriental aan Mexicaanse kant. Je vindt hier Big Bend National Park en Big Bend Ranch State Park.
Tekst & beeld Harald Kolkman

Eindeloze wegen door een eindeloos, snoeiheet landschap vol met rotsen, cactussen en exotisch gevormde bergketens. Wie Big Bend wil verkennen, dient zich voor te bereiden op lange afstanden en zich te verzekeren van een auto met werkende airco. Lange afstanden rijden in deze hitte is uitputtend en Big Bend National Park is het meest afgelegen National Park van de Verenigde Staten. De dichtstbijzijnde stad – El Paso – ligt zo’n 450 kilometer verwijderd van het park. Sommige avonturiers pakken de 4WD en trekken zelfs het achterland in, waar honderden kilometers aan ongeplaveide wegen liggen.

De meest voor de hand liggende route om Big Bend te bereiken is na een binnenlandse vlucht naar El Paso per auto over Highway 10 naar Van Horn te rijden, daar rechtsaf te slaan en over de 90 via Marfa en Alpine naar Marathon sturen, een slapend stadje aan de rand van Big Bend National Park. Het is voor velen de laatste stop voordat ze in Big Bend arriveren. Er loopt een spoorlijn langs waar eens per week een goederentrein overheen dendert. Het plaatsje is bekend geworden door de films Paris, Texas en Fandango. Her en der staan er oude auto’s te verpieteren in de zon. Vanuit Marathon gaat de route rechtsaf over de 385 en rijd je vanzelf het Big Bend National Park in, dwars door de voormalige jachtgebieden van de Comanches.

Dobberend langs de grens
De Big Bend waar het National park naar venoemd is, is moeilijk te bereiken. Het is de naam van een scherpe bocht in de rivier Rio Grande, de grens tussen de Verenigde Staten en Mexico. Voor veedieven was dit vroeger een cruciaal gebied. Wie eenmaal de rivier wist over te steken, was veilig voor de sheriff. Tegenwoordig is de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten een van de meest omstreden grensgebieden ter wereld. Ten westen van El Paso is deze zelfs zo streng beveiligd dat er een muur is opgetrokken om ongewenste bezoekers tegen te houden, de zogenaamde border fence. In Big Bend niets van dit alles.

De naam Rio Grande doet vermoeden dat het om een grootse rivier gaat. Tegen de tijd dat deze de golf van Mexico bereikt heeft, is het inderdaad een rivier van indrukwekkende proporties, maar hier in Big Bend is het een stroom van zo’n 5 meter breed, met de grens precies in het midden. John Parker en Laura Wasniewski – La voor vrienden – organiseren kanotochten over de Rio Grande. Hier en daar borrelt er heet water uit de grond en kunnen de gasten genieten van een thermaal bad. Uiteraard wordt er even snel naar de overkant van de rivier gezwommen om Mexico ‘aan te tikken.’ Rond lunchtijd wordt er aangemeerd en maken John en La een heerlijke lunch klaar voor hun gasten.

Terlingua
In de Big Bend-regio zit veel kwik in de grond, vroeger een belangrijk onderdeel van explosieven en dus veel geld waard. Een van de grootste kwikmijnen bevond zich in het plaatsje Terlingua, gelegen tussen Big Bend National Park en Big Bend State Park. Rond 1880 werd hier ontdekt dat er kwik in de grond zat. Op het hoogtepunt had Terlingua tweeduizend inwoners, die zo goed als allemaal werkzaam waren voor de Chisos Mining Company. In 1944 is de mijn uiteindelijk gesloten en veranderde Terlingua in een spookstadje. Totdat het in de jaren 70 ontdekt werd door kunstenaars en andere vrije geesten.

Op weg naar Terlingua verschijnen er oude Ame­rikaanse schoolbussen in het landschap en zie je hier en daar een huisje staan. Een van de schoolbussen wordt bewoond door Priscilla Nocuayu en André Baudet. Ze leven 3 maanden per jaar in Terlingua en de rest van het jaar in Vancouver of New Orleans. Ze maken onder meer kunstobjecten voor het Burning Man Festival dat jaarlijks plaatsvindt in de woestijn van Nevada. ‘De atmosfeer van Terlingua is uniek. Hier ontmoeten we geestverwanten oftewel andere vrije zielen uit alle delen van de wereld die graag op zichzelf zijn en met rust gelaten willen worden’, aldus Priscilla. ‘Ik woon hier een paar maanden per jaar om in alle rust aan mijn kunst te werken’.

In de voormalige concertzaal van Terlingua is nu het Starlight Theatre Restaurant & Bar ge­vestigd, een van de weinige herinneringen aan de bloeiende mijnstad die Terlingua ooit was. Eigenaresse Angie Dean renoveerde het gebouw en heropende het in 1991. Het Starlight Theatre dient nu als een attractie voor zowel locals als bezoekers. Volgens eigen zeggen serveren ze er de grootste hamburger ter wereld met de veelzeggende naam El Gringo. Wie hem helemaal weet te verorberen, hoeft er niet voor te betalen.

‘Don’t be scared’, roept Jenelle richting een groep cityslickers die nog nooit op een paard heeft gezeten. Jenelle organiseert tochten per paard door Big Bend Ranch State Park, dat vroeger een ranch was. Rond 1980 heeft de eigenaar een deal weten te maken om het als zodanig te behouden. Tijdens deze tochten van zo’n 1,5 uur krijgen de gasten tekst en uitleg over het leven in de Big Bend Area. Rond het middaguur wordt er gegeten in de beschutte bedding van een drooggevallen rivier. ‘Watch out for those scorpions’, waarschuwt Jenelle. De Mexicaanse gids Onocrio Orosco ziet het tafereel lachend aan, zijn onafscheidelijke sigaret krult in z’n mondhoek omhoog.

Hier ligt Big Bend:

Lees het hele artikel in onze uitgave 'De mooiste National Parks van de Verenigde Staten'. Bestellen kan hier >>

Vlak achter de Pyreneeën, in de noordoosthoek van het Iberisch schiereiland ligt de Catalaanse provincie Girona. De meer dan 2000 jaar historie, de eigen cultuur, het mediterrane karakter, de hoofdstad Girona, de surrealistische kunstenaar Dalí en het uithangbord Costa Brava vormen de ingrediënten voor het toerisme. Henny Weel en Nico de Boer gingen op zoek naar de pareltjes van deze boeiende streek.
Tekst Nico de Boer Fotografie Henny Weel

Transavia vliegt ons naar El Prat de Llobregat, de luchthaven van Barcelona, omdat we na ons verblijf in de provincie Girona ook een bezoekje aan deze metropool willen brengen. Met de huurauto plus losse navigatie van Sixt rent-a-car toeren we vrij gemakkelijk Barcelona door op weg naar de hoofdstad Girona. Daar hebben we twee nachten geboekt in Hotel Gran Ultonia, een prima uitvalsbasis op korte wandelafstand van het sfeervolle historische centrum. Girona, dat kan bogen één van de steden te zijn met de hoogste kwaliteit van leven in Spanje, is een universiteits-, bestuurs- en winkelstad. De eertijds Iberische nederzetting werd beïnvloed door Romeinen, Moren en Middeleeuwse heersers.

Ook als religieus centrum is Girona van grote betekenis geweest, getuige het aantal kerken. De stad heeft verder een historische vestingmuur, een voormalige jodenwijk, diverse kleine parken, monumenten en musea en een labyrint aan steegjes. Het oude centrum ligt tegen de oever van de Ríu Onyar aan, de rivier die oud en nieuw Girona scheidt. Op de met arcadebogen omzoomde Plaça de la Independència heerst tot laat in de avond een bruisende sfeer, zelfs nu ver in september, waar de heerlijke temperatuur zeker debet aan is. Met het eten van pintxos (tapas op een schijfje brood met een cocktailprikker er doorheen) en een sprankelend drankje, bespreken we onze plannen voor de volgende dagen. Morgen wandelen we over de Passeig de la Muralla (stadsmuur), bezoeken de monumentale gotische kathedraal (14de -16de eeuw) en slenteren we door de Barri Vell (oude binnenstad). Waar we ook het toeristentreintje nemen om even uit te rusten voordat we de dag besluiten met een heerlijke maaltijd. Want ook culinair heeft de stad een goede naam op te houden.

Tamaríu
Na Girona-stad besluiten we eerst het binnenland in te gaan en Banyoles en Besalú te bezoeken. Om daarna snel richting kust te koersen. Want met een temperatuur van 25-29 graden lonkt een verkoelende duik in de Méditerranné. Het meer van Banyoles, waar in 1992 tijdens de Olympische Spelen van Barcelona de roeiwedstrijden werden gehouden, is van een onbeschrijfelijke schoonheid zoals de folders aangeven. De plaats is dan wel bekend om zijn vele sportieve activiteiten, nu heerst er een gezapige sfeer van langzaam schuifelende ouderen, die ons er snel doet vertrekken. Beeldig Besalú, een middeleeuws pareltje in een glooiend heuvellandschap met fraaie stenen boogbruggen over de rivier Ríu Fluvià, is ons volgende doel. Gelukkig zijn er (nog) geen busladingen toeristen, waardoor het plaatsje extra sfeervol is. Het ingetogen gitaarspel van een jongeman achter de imposante vestingtoren sluit daarbij goed aan. Daarna gaan we door naar de kust. Maar waarheen?

De Costa Brava heeft maar liefst tweehonderd kilometer kust van Portbou, net achter de Pyreneeën, tot Blanes, de meest zuidelijke plaats van de Girona provincie. De plaats waar we 46 jaar terug onze eerste Spanje vakantie doorbrachten, toen er nog nauwelijks sprake was van massatoerisme. Nu willen we absoluut niet verblijven in één van die echte toeristenoorden zoals Roses, Empuriabrava, Platja d’Aro, Tossa de Mar, Lloret de Mar of Blanes, met hoogbouw, lange, brede zandstranden en een aaneenschakeling van terrassen waar je tussen plastic windvangers zit. Costa Brava betekent letterlijk vertaald ‘onherbergzaam kustlandschap’ en bij voorkeur zoeken wij die grillige kust met kleine baaitjes annex strandjes. En laagbouw. We gaan op de bonnefooi (dat heel goed kan eind september) zoeken in de buurt van charmante kustplaatsen als Cadaqués, Begur of Calella de Palafrugell. Om vandaar uit ‘s ochtends iets te ondernemen en ‘s middags vanaf een uur of twee een paar uur op een strandje te kunnen verblijven. Waarbij één van de hoofddoelen is dat de plaatsjes niet te ver afliggen van de Dalí Driehoek. Drie plekken waar kunstenaar Salvador Dalí heeft gewoond en gewerkt en waar je zijn werk en intrigerende levensstijl kunt zien en beleven. Dus sturen we eerst naar Palafrugell, een gemoedelijk provinciestadje dat drie kustplaatsjes verbindt.

Lees het hele artikel in ons reismagazine De Mooiste Rondreizen #3 2021. Bestellen kan hier >>

In Lapland vind je lodges midden in de noorderlichtzone, wat de kans op het zien van het magische hemelspektakel enorm vergroot. Bovendien zijn de lodges het ideale startpunt voor leuke activiteiten. Zo hebben de lodges bijvoorbeeld hun eigen huskykennel, dus je kunt er meteen op uit trekken voor een huskywandeling. Hierna kun je je opwarmen en genieten van de gezelligheid en van de aanwezige wellnessfaciliteiten. Hier zijn een paar suggesties:

Zweden
Pinetree Lodge
Welkom in Särkimukka! In dit Zweedse dorpje leven vier mensen en 197 husky’s. Het dorpje ligt 150 kilometer boven de poolcirkel op 67° noorderbreedte. In een straal van 50 kilometer is er geen enkele andere vorm van toerisme te bekennen, dus dit is met recht the middle of nowhere. De volledig houten Pinetree Lodge ligt idyllisch aan een meer, wat hem in de winter de ideale locatie voor noorderlichtobservaties maakt en in de zomer je waterpret te over biedt. Hier beleef je het pure Lapland. De Pinetree Lodge wordt gerund door het sympathieke koppel Johan en Sara. Na jaren vol avontuur en huskytochten door Alaska keerde Johan terug naar zijn geboortestreek. Op deze magische plek diep in de wildernis bouwden Johan en Sara samen de grootste huskykennel van de regio. Later werd deze omgebouwd tot de Pinetree Lodge.

Zweden
Aurora Mountain Lodge
De Aurora Mountain Lodge ligt goed verborgen op de grens tussen de bossen en toendra, op ongeveer dezelfde hoogte als het bekende noorderlichtmekka Abisko. Het landschap is weids en minder bebost. De feeërieke bossen gaan hier over in ruwe hooglanden en de eerste hoge bergen aan de Noors-Zweedse grens schitteren bij helder weer op de achtergrond. De lodge bevindt zich aan de rand van Lannavaara, een piepklein goudzoekersdorpje met slechts 79 inwoners. Het is er ongelofelijk afgelegen, zelfs naar Lapse maatstaven. Hier bevind je je midden in de Sami-hooglanden en de Samicultuur, zo heb je vanuit de lodge zicht op de heilige Samiberg Nunasvaara. Tijdens je verblijf dompel je je onder in hun tradities. De setting is onbetaalbaar: dit is de ultieme locatie voor liefhebbers van rust, natuur, authenticiteit en desolate landschappen.

Finland
Valkea Lodge
De Valkea Lodge ligt op enkele kilometers van de grens tussen Finland en Zweden, op 9 kilometer van het Finse dorpje Pello. De lodge ligt aan de rand van echte oerbossen op een heuvel aan de voet van een klein skigebied en straalt rust en gezelligheid uit. Het bevroren meer Valkeajärvi – järvi is Fins voor meer – is de ideale plek om het noorderlicht te spotten, maar ook het perfecte decor voor een eerste kennismakingsrondje met de sneeuwscooter. De bossen en heuvels zijn dan weer ideaal voor sneeuwschoenwandelingen door de diepe sneeuw, sneeuwscootersafari’s, en huskytochten.

Finland
Harriniva
Harriniva noemt zichzelf een wildernishotel, maar heeft alle karakteristieken van een lodge. Je verblijft er in het hart van de wildernis en volgt een programma met verschillende activiteiten. Harriniva is met 63 kamers iets groter dan de andere lodges. Je bevindt je hier hoog boven de poolcirkel aan de oevers van de Muonio, een brede rivier die langs de Fins-Zweedse grens slingert. Het plaatsje Muonio staat bekend om zijn zuivere lucht en gelukkige bevolking. Geen wonder, want het landschap is als een wintersprookje: duizenden besneeuwde naaldbomen, rendieren in het wild en een bevroren rivier, op een half uurtje rijden van Nationaal Park Pallas- Yllästunturi. De familie Piëtikainen runt dit gastenverblijf al sinds 1973. Het zijn de pioniers op het gebied van toerisme in deze regio.

Kijk voor meer informatie op www.nordic.nl

Lees het hele artikel in ons magazine De Mooiste Rondreizen #3 2021. Bestellen kan hier >>

De Maya’s en Guatemala zijn met elkaar verweven als peper en zout, als Trinidad & Tobago. Tegenwoordig misschien nog wel meer dan vroeger. Meridian Travel vloog naar Tikal om met eigen ogen de eeuwenoude restanten van de ooit zo machtige Mayacultuur te aanschouwen.
Tekst & beeld Lars van Soest

Het volk mort al weken. De oogst valt tegen en de mensen zijn uiterst ontevreden over het gebrek aan voedsel. Ouders zien hun kinderen vermageren en eisen maatregelen van de zichzelf goddelijk achtende leiders. In een dorp diep in het woud heeft een generaal een groep bosbewoners gevangen genomen. Na met blauwe indigo te zijn ingesmeerd, als extra smeekbede voor regen, wordt de groep naar de top van de tempel geleid. Onwetend over wat hen te wachten staat. Al snel blijkt hun grootste angst waarheid te worden. Een voor een worden ze op een met bloed doordrenkte grote steen gelegd.

Het uitzinnige volk weet wat er komen gaat en joelt van vreugde. De sjamaan hitst de onderdanen met profetische woorden nog eens extra op. De met jadestenen en pauwenveren versierde keizer knikt toestemmend. De sjamaan richt zich tot de God Kukulkan en vraagt zich hardop af of die tevreden is met het offer dat hij gaat brengen. ‘Gaat u nu regen brengen?’ De sjamaan strekt zijn armen tot hoog in de lucht. Met een snelle beweging boort hij het mes in de borst van de gevangen genomen jager. Hij propt zijn hand in de opengereten ribbenkast en wurmt het hart los. Trots toont hij het aan de bijkans gek wordende bevolking.

Geschiedenis
Gelukkig betreft het hier maar een scène uit de film Apocalypto. Een gruwelijke scène, inderdaad. Dat wel. In de film staan de Maya’s centraal, maar echt diepgang heeft de door Mel Gibson geregisseerde kaskraker niet. Een ordinaire en actierijke klopjacht met in de hoofdrol een ontsnapte gevangene voert grotendeels de boventoon. Toch geeft de film zijdelings een aardig beeld van hoe het leven in Tikal ooit geweest moet zijn. Tegenwoordig is het nog steeds drukkend warm op het tempelcomplex, maar een stuk rustiger is het wel. Wie zich tussen de eeuwenoude ruïnes van Tikal begeeft, voelt desalniettemin nog steeds dat hier geschiedenis is geschreven. Mundo Maya ademt historie. Wie het terrein betreedt, heeft nog geen idee wat er gaat komen. De jungle is te wild begroeid om te kunnen zien wat er in de verte in het verschiet ligt. De witsnuitneusberen dartelen zoals altijd tussen de ceiba-bomen door en groepjes mensen keuvelen rustig over de zandpaden. Wanneer in de verte enkele steenhopen opdoemen, wordt door de nieuwsgierige bezoekers onherroepelijk de pas versneld.

No pasar
Steil! De brede trap loopt bijna loodrecht omhoog. Pas na 57 hoogtemeters houdt het op. Tempel V, zoals archeologen het gevaarte zijn gaan noemen, is de op een-na-grootste in Tikal. Als mortuarium van een nog onbekende heerser moest de tempel zo hoog mogelijk reiken. Hoe dichter bij de hemel, hoe beter was de gedachte.

Een gespierde knaap stapt met grote passen de trap op en houdt netjes halt bij het bordje ‘no pasar’. Met twee duimpjes in de lucht poseert hij voor de iPhone van zijn kameraad. Hij valt totaal in het niet tegenover de grijze massa achter hem. Een wat jonger meisje besluit het in de verzengende hitte wat rustiger aan te doen. Ze mijdt de trappen en poseert, staand in het grasveldje, voor een foto. Ook zij valt in het niet. De tempel is duizenden jaren geleden gebouwd, maar nog steeds overweldigend.

Even verderop durft een gezin met kleine kinderen het aan om een andere tempel tot de top te beklimmen. De kinderen klauteren met handen en voeten omhoog en moeten zich soms echt optrekken aan een steen om op de volgende te komen. Eenmaal boven hebben de kleintjes geen oog voor het uitzicht. Ze rennen gillend achter elkaar aan en spelen tikkertje. De terugweg verloopt moeizamer. Rustig, geconcentreerd en met de tong over de onderlip werken de kids zich een weg naar beneden. Zittend zakken ze af. What goes up must come down.

Het hele artikel is te lezen in De Mooiste Rondreizen #3 2021. Bestellen kan hier >>

Hier ligt Tikal:

Het grootste nationale park van Zweden is gelegen in Zweeds Lapland. Sarek National Park biedt volop mogelijkheden voor avontuurlijke outdoor activiteiten. Het park wordt niet voor niets het Alaska van Europa genoemd. Het ruige terrein wordt gekenmerkt door besneeuwde bergtoppen, wilde rivieren en betoverende gletsjerdalen. In dit grootste oerlandschap van Europa vind je de hoogste bergen van Zweden en een groot aantal bergmeren.

Sarek National Park is in totaal 1970 vierkante kilometer groot. Het is een van de oudste nationale parken van Europa, opgericht in 1909. Zes van de bergen in Sarek hebben toppen hoger dan 2000 meter. De Sarektjakka is de tweede hoogste berg van Zweden en de Rapa rivier is de belangrijkste rivier in het park. De rivier ontstaat uit vier kleinere rivieren die hun water krijgen van 30 gletsjers. In de grote vallei ligt een prachtige rivierdelta die is ontstaan door het smeltwater van de gletsjers. De Rapa vallei (Rapadalen) is de grootste vallei van Sarek. Rondom de Rapadalen liggen de bergen Skarki en Skierfe. Ook vind je er de bergketen Piellorieppe. Op de Skierfe met zijn hoogte van van 1179 meter is een goed wandelpad te vinden en bij mooi weer heb je hier een schitterend uitzicht op de Rapadalen en de Laitauredelta.

Avontuur
Gevoel voor het avontuurlijke is wel vereist bij een bezoek aan dit magistrale park: er zijn nauwelijks voorzieningen. Zo zul je geen geasfalteerde wegen of gemarkeerde paden vinden in het ruige landschap. Ook zijn er geen berghutten om 's nachts in te verblijven. Dus bereid je goed voor op je ontdekkingstocht in Sarek National Park en zorg dat je helemaal zelfvoorzienend bent. Als je het hele park wil doorkruisen ben je 8 tot 10 dagen onderweg.

Wildlife
Vergeet niet om je verrekijker mee te nemen, want het park staat bekend om zijn grote elanden. Verder vind je er natuurlijk rendieren en verschillende roofdieren, zoals de indrukwekkende steenarend. Ook wolven, poolvossen, bruine beren en lynxen houden zich hier schuil. Gelukkig is dat niet zo spannend als het klinkt, want deze roofdieren zijn schuw voor mensen. Ze zullen je niet snel opzoeken in je tent.

Lees het hele artikel in onze uitgave 'De mooiste nationale parken van Zweden'. Bestellen kan hier >>

De Lower East Side vind je in Lower Manhattan aan de zuidwest- en westkant van Chinatown, Little Italy en de Bowery. De Manhattan Bridge en Williamsburg Bridge verbinden de Lower East Side met Brooklyn. In het verleden was het gebied van de Lower East Side groter dan nu, maar dat komt omdat Chinatown, Little Italy en de East Village inmiddels zelfstandige buurten zijn.

Lenape
Voordat de Europeanen er hun intrek namen, was dit gebied een van de seizoensdomeinen van de Lenape, een nomadische indianenstam die leefde van de visvangst en jacht. Nadat de Nederlanders zich in de 17e eeuw rond de huidige Fulton Street vestigden, verschenen er plantages en grote boerderijen in het gebied. Die noemde men destijds bouwerijen, wat later verbasterd werd tot Bowery.

Magneet
Die historie maakt de Lower East Side tot een van de eerste echte buurten van New York. En dat trekt mensen aan: in de eeuwen die volgden, werkte het gebied als een magneet op mensen uit alle windstreken, met name Ieren, Polen, Italianen, Oekraïners, Duitsers, Afro-Amerikanen, Chinezen, Joden, Puerto Ricanen en Dominicanen. Dat is een hele mond vol, maar die diversiteit tekent deze wijk min of meer nog steeds.

Georganiseerde misdaad
Rond 1900 kwamen er veel Joden naar de Lower East Side, die op de vlucht waren voor de pogroms in Oost-Europa. Plotseling doken er veel theaters op in de wijk, en verschenen er ook kantoren van bekende filmmaatschappijen als Paramount en MGM. Daarnaast bloeide ook de georganiseerde misdaad in de Lower East Side, met name dankzij de Itliaanse en Joodse maffia die er handig gebruikmaakten van de Drooglegging van 1920 tot 1933. In de wijk zijn dan ook vele historische plekken te vinden, die onlosmakelijk met maffiageweld verbonden zijn.

Musici en kunstenaars
Eind jaren 60 werd de East Village – toen nog deel van de Lower East Side – overspoeld door mensen met een creatieve achtergrond, waaronder musici en kunstenaars. De daaropvolgende gentrificatie en torenhoge vastgoedprijzen verspreidden zich ook naar de Lower East Side, waardoor een van de eerste wijken van New York tegenwoordig weer een van de meest gewilde van de stad is.

Lees meer over dit onderwerp in onze uitgave 'De leukste buurten & wijken van New York'. Bestellen kan hier >>